بشارت به انابه کنندگان

[ویکی فقه] بشارت به انابه کنندگان (قرآن). خداوند در جاهای مختلف بشارتهایی را به مومنان و پیامبران داده است که یکی از آنها بشارت به توبه کنندگان می باشد.
بشارت خداوند، به پرهیزکنندگان از پرستش طاغوت و انابه کنندگان به سوی خداوند:و الّذین اجتنبوا الطَّغوت أن یعبدوها و أنابوا إلی اللّه لهم البشری فبشّر عباد. کسانی که از عبادت طاغوت اجتناب کردند و به سوی خداوند بازگشتند بشارت از آن آنها است، بنا بر این بندگان مرا بشارت ده.با توجه به اینکه" بشری" در اینجا مطلق است همه گونه بشارت بر نعمتهای الهی اعم از مادی و معنوی را شامل می شود، اما این بشارت وسیع و گسترده مخصوص کسانی است که از پرستش طاغوت اجتناب ورزند، و به سوی خدا باز آیند که مجموع ایمان و اعمال صالح در همین جمله جمع است.زیرا" طاغوت" در اصل از ماده" طغیان" به معنی تعدی و تجاوز از حد و مرز است، و لذا این کلمه بر هر متجاوز، و هر معبودی جز خدا، مانند شیطان و حکام جبار اطلاق می شود (این کلمه در واحد و در جمع هر دو به کار می رود) بنا بر این" اجتناب از طاغوت" با این معنی وسیع و گسترده، دوری از هر گونه شرک و بت پرستی و هواپرستی و شیطان پرستی و تسلیم در برابر حاکمان جبار و سلطه گران ستمکار را فرا می گیرد،" انابه الی اللَّه" جامع روح تقوی و پرهیزگاری و ایمان است، و البته چنین کسانی درخور بشارتند.