بسیاران

لغت نامه دهخدا

بسیاران. [ ب ِ ] ( ص ، اِ ) جماعت. مردم. ( آنندراج ). جماعت مردمان و مردمان انبوه. ( ناظم الاطباء ). کسان بسیار :
دارم آن سر که سری در قدمت اندازم
وین خیالیست که اندر سر بسیاران است.
سلمان ( از آنندراج ).
بهر آنکه بسیاران خواسته اند که بنویسند داستانها که بدان خبیر بودیم. ( دیاتسارون ص 6 ). و بسیاران در زایدن شادناک شوند. ( ایضاً ص 8 ). و بسیاران از بنی اسرائیل پیش خدای خود بازگرداند. ( ایضاً ص 8 ).

فرهنگ فارسی

( اسم بجای صفت ) جمع بسیار ( برای کثرت ) جماعت مردمان مردمان انبوه .

پیشنهاد کاربران

بپرس