بسکر

لغت نامه دهخدا

بسکر. [ ب َ ک َ ] ( اِخ ) بشکر، بسکو، لسکو . قصبه ای به سیستان : و عبداﷲبن ناشره ناحیت فراه و قصبه بسکر مهمل گذاشته بود. ( تاریخ سیستان چ 1، 1314 هَ. ش. محمد رمضانی ص 104، 156، 159، 188، 218، 324، 325 و 364 ).

بسکر. [ ب َ ک َ ]( اِخ ) بسکو. قصبه ای از سیستان. رجوع به بسکو شود.

پیشنهاد کاربران

بپرس