بسول
لغت نامه دهخدا
بسول. [ ب ُ ] ( ع مص ) سخت گردیدن. ( از اقرب الموارد ). || سخت دلیر شدن. ( زوزنی ). دلیر و شجاع گردیدن. ( آنندراج ). || ترش روی گردیدن از خشم و یا از شجاعت. ( ناظم الاطباء ). زشت و ترشروی گردیدن از خشم یا شجاعت. ( منتهی الارب ). || ترش و تند شدن شیر و نبیذ. ( از منتهی الارب ) ( از آنندراج ).
بسول. [ ب َ ] ( ع ص ، اِ ) شجاع پهلوان. دلیر بطل. ( از اقرب الموارد ).
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید