بسودی. [ ب َ ] ( اِ ) برزگر. دهقان. حشم دار. این کلمه در فرهنگ ها و متون فارسی به نسودی تصحیف شده است. بسودی از ریشه فشو اوستایی است بمعنی پرورانیدن چهارپایانست و مصراع فردوسی باید چنین ثبت و خوانده شود: «بسودی سه دیگر گره را شناس ». ( از مزدیسنا و تأثیر آن در ادبیات فارسی ، معین چ 1326 هَ. ش. ص 407 ). و رجوع به همین کتاب و همین صفحه شود.
