بسل

و گفته می شود: ( هو باسل و متبسل الوجه - او کج خلق و ترش رو است ) ، از جهت اینکه متضمن معنای منع است ، هر مال حرام و مرتهن را بسل می گویند، در قرآن هم که فرمود: ( و ذکر به ان تبسل نفس بما کسبت ) به همین معنا است و مقصود محروم بودن از ثواب است . فرقی که بین کلمه حرام و بسل وجود دارد این است که حرام هم ممنوع به حکم را شامل می شود و هم ممنوع قهری را، و اما بسل تنها به معنای ممنوع قهری است ، و از همین جهت خدای تعالی می فرماید: ( اولئک الذین ابسلوا بما کسبوا ) یعنی آنان کسانی هستند که به جرم گناهانشان ، از ثواب عمل نیکشان هم محروم شده اند. در مجمع البیان می گوید: ( ابسلته بجریرته ) معنایش ‍ این است که من فلانی را به گناه خودش حواله دادم ، و کلمه ( مستبسل ) به معنای کسی است که تن به قضا داده و از نظر اینکه می داند راه خلاصی ندارد تسلیم شده است . - تا آنجا که می گوید - اخفش گفته : کلمه تبسل در آیه شریفه به معنای مجازات است ، و بعضی گفته اند: به معنای گروگان بودن است . ( تفسیر المیزان )