بسر درافتادن

لغت نامه دهخدا

بسر درافتادن. [ ب ِ س َ دَ اُ دَ ] ( مص مرکب ) به زمین افتادن. عَثر. ( منتهی الارب ). عثار. ( منتهی الارب ). عثیر. ( منتهی الارب ).

فرهنگ فارسی

بزمین افتادن عثر عثار عثیر .

پیشنهاد کاربران

بپرس