بسر باری

لغت نامه دهخدا

بسر باری. [ب ِ س َ ] ( ص مرکب ) حمل شده به روی سر و به روی بار. ( ناظم الاطباء ). باری که بر سر بود. ( مؤید الفضلاء ).

فرهنگ فارسی

( صفت ) حمل شد. روی سر و روی بار.

پیشنهاد کاربران

بپرس