بسدک
لغت نامه دهخدا
بسدک. [ ب َ دَ ] ( اِ ) دارویی است که آن را اکلیل الملک خوانند. ( برهان ) ( انجمن آرا ) ( آنندراج ). گیاهی است که آن را بَسیَه نیز گویند و اکلیل الملک هم خوانندش. ( شرفنامه منیری ). گیاهی دوایی که اکلیل الملک نیز گویند. ( ناظم الاطباء ).
فرهنگ عمید
دستۀ گندم یا جو دروشده، بسک.
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید