[ویکی اهل البیت] این صفحه مدخلی از اثر آفرینان است
بسحق اطعمه شیرازی، جمال الدین، فخرالدین احمد
از معاریف شیراز بود و از ندیمان اسکندر بن عمر شیخ گورکان. او مبتکر سبکی است در شعر فارسی که گفتار شاعران پیشین را تغییر داده و در آنها اسامی خوراکها و طعامها را آورده است. استقبال های بواسحاق نشان می دهد که او به رسم شاعران زمان دیوانهای مشهور شاعران پارسی گوی را مرور کرده و به شعر شاعرانی از قبیل سلمان، سعدی، خسرو دهلوی، حافظ، کمال خجندی، عراقی، مولوی، امیرحسن دهلوی و عماد فقیه التفات داشته و اشعار آنها را جواب گفته است.
در هزل و طعن اجتماعی به عبید زاکانی توجه داشته؛ اما این جوابها و استقبالها را منحصر به توصیف اغذیه کرد و شهرتش به اطعمه از این رهگذر است. صاحب «طرائق الحقائق» نوشته است که شیخ ابواسحاق از اصحاب وجد و حال و از مریدان شاه نعمت الله ولی بود. از او «دیوان» اشعاری باقی مانده است. به علت ابتکاری که در موضوع سخن خویش بکار برد، از همان زمان حیات مشهور شد. در شیراز درگذشت و در زاویه ی جنوب غربی تکیه ی چهل تنان شیراز دفن شد.
آثار وی: علاوه بر «دیوان» چند رساله مختلط نظم و نثر نیز داشته است، مثل داستان: «مزعفر و بغرا»، یا «ماجرای برنج و بغرا»، به تقلید منظومه های حماسی؛ «خوابنامه»؛ «خاتمه دیوان»؛ «فرهنگ دیوان اطعمه»؛ «بقیه دیوان» و «قصیده ای در مدح کجری» (نوعی طعام هندی)؛ «کنز الاشتها».
اثرآفرینان، زیر نظر: دکتر سید کمال حاج سید جوادی و دکتر عبدالحسین نوایی، انجمن آثار و مفاخر فرهنگی، 1379، ج4، معرفی "بسحق اطعمه شیرازی، جمال الدین، فخرالدین احمد".
بسحق اطعمه شیرازی، جمال الدین، فخرالدین احمد
از معاریف شیراز بود و از ندیمان اسکندر بن عمر شیخ گورکان. او مبتکر سبکی است در شعر فارسی که گفتار شاعران پیشین را تغییر داده و در آنها اسامی خوراکها و طعامها را آورده است. استقبال های بواسحاق نشان می دهد که او به رسم شاعران زمان دیوانهای مشهور شاعران پارسی گوی را مرور کرده و به شعر شاعرانی از قبیل سلمان، سعدی، خسرو دهلوی، حافظ، کمال خجندی، عراقی، مولوی، امیرحسن دهلوی و عماد فقیه التفات داشته و اشعار آنها را جواب گفته است.
در هزل و طعن اجتماعی به عبید زاکانی توجه داشته؛ اما این جوابها و استقبالها را منحصر به توصیف اغذیه کرد و شهرتش به اطعمه از این رهگذر است. صاحب «طرائق الحقائق» نوشته است که شیخ ابواسحاق از اصحاب وجد و حال و از مریدان شاه نعمت الله ولی بود. از او «دیوان» اشعاری باقی مانده است. به علت ابتکاری که در موضوع سخن خویش بکار برد، از همان زمان حیات مشهور شد. در شیراز درگذشت و در زاویه ی جنوب غربی تکیه ی چهل تنان شیراز دفن شد.
آثار وی: علاوه بر «دیوان» چند رساله مختلط نظم و نثر نیز داشته است، مثل داستان: «مزعفر و بغرا»، یا «ماجرای برنج و بغرا»، به تقلید منظومه های حماسی؛ «خوابنامه»؛ «خاتمه دیوان»؛ «فرهنگ دیوان اطعمه»؛ «بقیه دیوان» و «قصیده ای در مدح کجری» (نوعی طعام هندی)؛ «کنز الاشتها».
اثرآفرینان، زیر نظر: دکتر سید کمال حاج سید جوادی و دکتر عبدالحسین نوایی، انجمن آثار و مفاخر فرهنگی، 1379، ج4، معرفی "بسحق اطعمه شیرازی، جمال الدین، فخرالدین احمد".
wikiahlb: بسحق_اطعمه_شیرازی