بستاوه

[ب َ وِ ] ( ن مف / نف ) از ریشه پهلوی 'byst'wg'n ٬ - 'byst'w
انکار٬ تکذیب٬ ممنوع
بستاوه شدن: انکار کردن٬ تکذیب کردن٬ ممنوع کردن.
( ترجمه تفسیر طـبری ۸۱۴ پانوشت ۴، ۱۵۹۸؛ تفسیر سورآبادی ۱۳. ۲۱۳، ۱۱. ۲۲۳، ۲. ۲۷۶ )