بستان شیرین

لغت نامه دهخدا

بستان شیرین. [ ب ُ ن ِ ] ( اِ مرکب )نام نواییست از موسیقی. ( برهان ) ( فرهنگ نظام ) ( ناظم الاطباء ). نام نواییست که مطربان زنند. ( لغت فرس اسدی ص 404 و حاشیه نسخه خطی نخجوانی ) ( سروری ). نام نوایی است از موسیقی آن را باغ شیرین نیز خوانند. ( آنندراج ). و رجوع به فرهنگ فارسی معین شود :
گه به بستان اندرون بستان شیرین برکشد
گه به باغ اندر همی باغ سیاوشان زند.
رشیدی ( از لغت فرس اسدی ).

فرهنگ فارسی

( اسم ) نوایی است از موسیقی قدیم .

پیشنهاد کاربران

بپرس