تحصن در سفارت بریتانیا واقعه ای بود که از تاریخ ۲۷ تیرماه ۱۲۸۵ ( ۲۷ جمادی الاول ۱۳۲۴ ) بمدت نزدیک به ۲۱ روز برای تحقق درخواست های مدنی مردم و اصناف تهران، در سفارت بریتانیا در تهران صورت گرفت. این تحصن که در باغ قلهک سفارت بریتانیا انجام شد، در تاریخ ۱۴ مرداد ۱۲۸۵ با صدور فرمان مشروطیت توسط مظفرالدین شاه پایان پذیرفت.
... [مشاهده متن کامل]
تحصن عموماً برای مقاصد سیاسی یا اعتراض به حاکمان ظالم انجام می شود و معادل بست نشینی است که در زمان صفویه متداول بوده و افراد تحت تعقیب برای کاهش محکومیت یا بخشودگی در مقابر امامان یا امام زاده ها، بست می نشستند.
برای اولین بار در زمان سلطنت محمد شاه عده ای از شاهزادگان در سفارت روس علیه حاج میرزا آقاسی بست نشستند. در زمان ناصرالدین شاه برای اینکه مردم در سفارت های بیگانه بست ننشینند، چندین نقطه را بست قرار داد ولی پس از سفر اروپا، بست نشینی را ملغی کرد.
پس از برگشتن سید محمد طباطبایی و سید عبدالله بهبهانی و دیگر علما از تحصن عبدالعظیم فشار و اختناق دربار به مردم و بازاریان تشدید یافته و سخنرانان نیز با شروع عزاداری های محرم به بد گویی علیه دربار و صدر اعظم ادامه می دادند. در یک نامه که با امضاء «مردم مسلمان» خطاب به علما انتشار یافته بود ادعا شده بود که دربار آنان را فریب داده و به تهران آورده است. متعاقب کشته شدن یکی از طلاب بنام سید عبدالحمید، بازاریان دکان ها را بسته و در مسجد جامع جمعیت انبوهی از طلاب و بازاریان جمع شده و در خواست های قبلی خود مبنی بر عزل نوز و تبعید علاءالدوله و عسگر گاریچی را خواسته و علیه دربار سخن می راندند.
بدستور عین الدوله صدراعظم قوای قزاق مسجد را محاصره و از ورود آب و غذا جلوگیری می نمود و اقدام به دستگیری آگاهان و مردم عادی کرده بودند. به طوری که شب به منزل ملک المتکلمین رفته و چون منزل نبوده، پسرهای او را گرفته و برده بودند و همچنین به منزل برادر محمدتقی بنکدار حمله شده بود.
پس از آنکه عین الدوله موافقت کرد که علما از مسجد خارج و به نیت عتبات عالیات بسوی قم حرکت کنند بازاریان و طلاب و مردم عادی دست از کار کشیده و عده ای با علما از شهر خارج شدند و عده ای از سران طلاب و تجار راهی سفارت گردیدند. گفته می شود سید عبدالله بهبهانی قبلاً نامه ای مبنی بر اجازه تحصن برای بعضی از سران تجار، به سفارت فرستاده بوده که اعضاء سفارت بظاهر موافقت نکرده بودند.
... [مشاهده متن کامل]
تحصن عموماً برای مقاصد سیاسی یا اعتراض به حاکمان ظالم انجام می شود و معادل بست نشینی است که در زمان صفویه متداول بوده و افراد تحت تعقیب برای کاهش محکومیت یا بخشودگی در مقابر امامان یا امام زاده ها، بست می نشستند.
برای اولین بار در زمان سلطنت محمد شاه عده ای از شاهزادگان در سفارت روس علیه حاج میرزا آقاسی بست نشستند. در زمان ناصرالدین شاه برای اینکه مردم در سفارت های بیگانه بست ننشینند، چندین نقطه را بست قرار داد ولی پس از سفر اروپا، بست نشینی را ملغی کرد.
پس از برگشتن سید محمد طباطبایی و سید عبدالله بهبهانی و دیگر علما از تحصن عبدالعظیم فشار و اختناق دربار به مردم و بازاریان تشدید یافته و سخنرانان نیز با شروع عزاداری های محرم به بد گویی علیه دربار و صدر اعظم ادامه می دادند. در یک نامه که با امضاء «مردم مسلمان» خطاب به علما انتشار یافته بود ادعا شده بود که دربار آنان را فریب داده و به تهران آورده است. متعاقب کشته شدن یکی از طلاب بنام سید عبدالحمید، بازاریان دکان ها را بسته و در مسجد جامع جمعیت انبوهی از طلاب و بازاریان جمع شده و در خواست های قبلی خود مبنی بر عزل نوز و تبعید علاءالدوله و عسگر گاریچی را خواسته و علیه دربار سخن می راندند.
بدستور عین الدوله صدراعظم قوای قزاق مسجد را محاصره و از ورود آب و غذا جلوگیری می نمود و اقدام به دستگیری آگاهان و مردم عادی کرده بودند. به طوری که شب به منزل ملک المتکلمین رفته و چون منزل نبوده، پسرهای او را گرفته و برده بودند و همچنین به منزل برادر محمدتقی بنکدار حمله شده بود.
پس از آنکه عین الدوله موافقت کرد که علما از مسجد خارج و به نیت عتبات عالیات بسوی قم حرکت کنند بازاریان و طلاب و مردم عادی دست از کار کشیده و عده ای با علما از شهر خارج شدند و عده ای از سران طلاب و تجار راهی سفارت گردیدند. گفته می شود سید عبدالله بهبهانی قبلاً نامه ای مبنی بر اجازه تحصن برای بعضی از سران تجار، به سفارت فرستاده بوده که اعضاء سفارت بظاهر موافقت نکرده بودند.
