بساعت

لغت نامه دهخدا

بساعت. [ ب ِ ع َ ] ( ق مرکب ) در ساعت. فوراً :
چو دید طلعت نورانی بهشتی تو
کند بساعت بر هستی خدای اقرار.

مسعودسعد.

وگرنه هیبت آن تیغ اژدها پیکر
کند بساعت زنار بر میانش تار.

مسعودسعد.

رجوع به ساعت شود.

در ساعت فورا .

(بَ عَ ) [ فا - ع . ] (ق . ) فوری ، آناً.

بساعت ؛ درساعت. دردم. درحال. فوراً. برفور. فی الفور :
هرچه ورزیدند ما را سالیان
شد به دشت اندر بساعت تند و خوند.
آغاجی.