بسارابه

لغت نامه دهخدا

بسارابه. [ ب ِ ب َ ] ( اِخ ) نام خانواده ای است که دیرزمانی در رومانی و بسارابی تسلط و فرمانروایی داشته اند و وجه تسمیه خطه بسارابی از ایشانست آنان مدعی بودند که نژادشان به کانتاکوزن از قیاصره قسطنطنیه میرسد و قره رودلف یکی از اعضای این خانواده بود که از غلبه و تسلط بایدوخان چنگیزی استفاده کرد و از اطاعت مجارهای افلاق سرپیچید و پرنس نشینی تشکیل داد و بخارست را تأسیس کرد.

پیشنهاد کاربران

بپرس