بس بودن با چیزی یا کسی : با او بر مقاومت توانا بودن، بر آمدن با او، برابری توانستن با او .
( ( با خدای ایچ نیک و بد بس نیست
با که گویم در جهان کس نیست ) ) ( حدیقه، ۱۰۱ )
( فرهنگ لغات و تعبیرات مثنوی های سنایی، دکتر محمد شفیع صفاری )
( ( با خدای ایچ نیک و بد بس نیست
با که گویم در جهان کس نیست ) ) ( حدیقه، ۱۰۱ )
( فرهنگ لغات و تعبیرات مثنوی های سنایی، دکتر محمد شفیع صفاری )