بزیع
لغت نامه دهخدا
- قصر بزیع ؛ قصری ظریف ، و فی الحدیث : مررت بقصر مشید بزیع. قال صاحب النهایة: البزیع؛ الظریف من الناس. شبه القصر به لحسنه و کماله. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ).
بزیع. [ ب َ ] ( اِخ ) ابن حسان ، مکنی به ابوالخلیل. غوث است و ابن المصطفی از او روایت کند.
بزیع. [ ب َ ] ( اِخ ) ابن یونس. رئیس صنف بزیعیه از فرقه غالیه. ( مفاتیح العلوم از یادداشت دهخدا ). و نیز رجوع به بزیغ شود.
بزیع. [ ب َ ] ( اِخ ) نام چند تن از محدثان است بدین شرح : بزیع عطار. بزیع ضبی. بزیع ازدی. بزیع کوفی. بزیع لحام. بزیع مخزومی و جز آنها. رجوع به الاصابة فی تمییز الصحابة و قاموس الاعلام ترکی و تاریخ سیستان و ذکر اخبار اصفهان و تنقیح المقال شود.
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید