بزیذی. [ ب ِ ذی ی ] ( ص نسبی ) نسبت به بِزیذی ̍ که قریه ای است از قراء بغداد. و ابومسلم جعفربن بابی جیلی در آنجا سکونت گزید و بدان نسبت شهرت یافت. وی از ابوبکر محمدبن ابراهیم بن مقری و ابوعبداﷲبن بطه روایت دارد. و فقه را نزد ابوحامد اسفراینی آموخت و بسال 417 هَ. ق. در همان قریه وفات یافت. ( از لباب الانساب ). و رجوع به الاوراق راضی ص 284 شود.
