بزیذج. [ ب َ ذَ ] ( معرب ، ص ) بزیدج. اصلاً فارسی پهلوی است از فژیذک یا ویژیدک بمعنی مختار و برگزیده. و کلمه ویژه نیز از همین ریشه است. ( از حاشیه جلال همائی بر التفهیم ص 318 ).
