بزوالک

لغت نامه دهخدا

بزوالک. [ ب ُزْ ل َ ] ( اِ مرکب ) ( از: بز، جدی + والک ، صورتی از برگ ) نام درخت شیردار است در میاندره و گرگان. ( یادداشت بخط دهخدا ). شیردار. گونه ایست از درخت که تقریباً در تمام جنگلهای شمال از جلگه تا ییلاق می روید، و در گرگان آنرا بزوالک و بزبرگ گویند. ( از جنگل شناسی ج 2 ص 207 ).

پیشنهاد کاربران

بپرس