بَزَنْطی، ابوجعفر احمد بن محمد (۱۵۲ـ۲۲۱ق)
محدّث مورد وثوق شیعی. از محضر امام کاظم (ع)، امام رضا(ع) و امام جواد (ع) و برخی شیوخ اصحاب ائمه (ع) مانند عبدالله بن سنان و ابان بن عثمان حدیث گرفت. از شاگردان و راویان برجستۀ او می توان از احمد بن محمد برقی و حسین بن سعید اهوازی نام برد. بزنطی پس از درگذشت امام کاظم (ع) مدتی کوتاه به فرقۀ واقفیان پیوست، اما درپی مکاتبه با امام رضا (ع)، به امامت آن حضرت معتقد شد. زان پس نام او در کنار کسانی چون هشام بن سالم و صفوان بن یحیی، از نخستین مروّجان گرایش قطعیه (که در رحلت امام هفتم و امامت امام رضا قاطع بودند) در کوفه، آمده است؛ حتی برخی بزنطی را مؤثرترین فرد در ترویج گرایش قطعی خوانده اند. او را از اصحاب اجماع نیز برشمرده اند. از آثارش: الجامع؛ المسائل و النوادر.
محدّث مورد وثوق شیعی. از محضر امام کاظم (ع)، امام رضا(ع) و امام جواد (ع) و برخی شیوخ اصحاب ائمه (ع) مانند عبدالله بن سنان و ابان بن عثمان حدیث گرفت. از شاگردان و راویان برجستۀ او می توان از احمد بن محمد برقی و حسین بن سعید اهوازی نام برد. بزنطی پس از درگذشت امام کاظم (ع) مدتی کوتاه به فرقۀ واقفیان پیوست، اما درپی مکاتبه با امام رضا (ع)، به امامت آن حضرت معتقد شد. زان پس نام او در کنار کسانی چون هشام بن سالم و صفوان بن یحیی، از نخستین مروّجان گرایش قطعیه (که در رحلت امام هفتم و امامت امام رضا قاطع بودند) در کوفه، آمده است؛ حتی برخی بزنطی را مؤثرترین فرد در ترویج گرایش قطعی خوانده اند. او را از اصحاب اجماع نیز برشمرده اند. از آثارش: الجامع؛ المسائل و النوادر.