بزرگ عطا. [ ب ُ زُ ع َ ] ( ص مرکب ) بزرگ دهش. بسیاربخشش : صفتش مهتر گشاده کف است لقبش خواجه بزرگ عطا.فرخی.ای ستوده خوی ستوده سخن ای بلنداختر بزرگ عطا.فرخی.خدایگان جهان خسرو بزرگ عطاروا نداشت یکی بنده بی عطا دیدن.سوزنی.