بزرگ سایه

لغت نامه دهخدا

بزرگ سایه. [ ب ُ زُ ی َ / ی ِ ] ( ص مرکب ) بلندسایه. باعظمت. بلندپایه. نعمت و راحت و نواخت رساننده به مردمان :
میر بزرگ سایه و میر بزرگ نام
میر بلندهمت و میر بلندرای.
فرخی.

فرهنگ فارسی

بلند سایه با عظمت .

پیشنهاد کاربران

بپرس