لغت نامه دهخدا
بزرگ تن. [ ب ُ زُت َ ] ( ص مرکب ) جسیم. سمین. عظیم الجثه. ( ناظم الاطباء ): اضخم ؛ بزرگ تن از هر چیزی. ( یادداشت بخط دهخدا ). فرهنگ فارسی
( صفت ) ۱- آنکه تن وی بزرگ باشد جسیم عظیم الجثه بزرگ جثه . ۲- سمین فربه.
جسیم سمین . فرهنگ عمید
۱. آن که تن بزرگ دارد، بزرگ جثه، عظیم الجثه، تناور.
۲. فربه. 