بزرگ امید رودباری. [ ب ُ زُ اُم ْ می دِ رو ] ( اِخ ) معروف به کیابزرگ امید. رئیس اسماعیلیه الموت ، دومین حکمران آنان و جانشین و پیرو حسن صباح. وی در سال 518 هَ. ق. بموجب وصیت حسن صباح در الموت بجای او نشست و قبل از آن بحکم حسن صباح بسال 495 هَ. ق. قلعه لمبه سر رودبار را تصرف کرد و 23 سال در آنجا میزیست. وی شیوه حسن صباح را در نشر دعوت باطنیه و تهدید و تخویف مخالفان ادامه داد. در زمان او فدائیان اسماعیلیه خلیفه مسترشد عباسی را هلاک کردند و پس از وی پسرش محمدبن بزرگ امید بجای او نشست. ( از دائرة المعارف فارسی ) ( از حاشیه برهان چ معین ). و رجوع به تاریخ گزیده و تاریخ حبیب السیر و قاموس الاعلام ترکی و غزالی نامه و جامعالتواریخ رشیدی ( بخش اسماعیلیه چ دبیرسیاقی ) شود.
