بزبان افکندن

لغت نامه دهخدا

بزبان افکندن. [ ب ِ زَ اَ ک َ دَ ] ( مص مرکب ) ( از: ب + زبان + افکندن ) بزبان داشتن. رسوا کردن :
در حسن به او گل سخنی زیر زبان داشت
افکنده دلی زود نشیمن بزبانها.
آصفی ( از آنندراج ).
رجوع به بزبان داشتن شود.

فرهنگ فارسی

بزبان داشتن رسوا کردن .

پیشنهاد کاربران

بپرس