بزاة. [ ب ُ ] ( ع اِ ) ج ِ بازی. ( ناظم الاطباء ). ج ِ باز و بازی ، بمعنی طائر شکاری. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). بوازی. ابؤز. بؤوز. ( منتهی الارب ) :
و لاتعدو الذئاب علی نعاج
و لاتهوی البزاة الی حمام.
؟ ( از سندبادنامه ص 35 ).
و لهم [ لأهل سیلا ] بزاة بیض. ( از اخبار الصین و الهند ). و رجوع به باز و بازی و صبح الاعشی ج 2 ص 55 شود.