بریکه

لغت نامه دهخدا

( بریکة ) بریکة. [ ب َ ک َ ] ( ع اِ ) واحد بریک. یکی بریک. ( از اقرب الموارد ). رجوع به بریکة شود. || افروشه. ( منتهی الارب ). خبیصة. ( اقرب الموارد ).

پیشنهاد کاربران

بپرس