بریو لوچانو

دانشنامه آزاد فارسی

بِریو، لوچانو (۱۹۲۵- 2003م)(Berio, Luciano)
آهنگ ساز ایتالیایی . کار او ترکیبی از فنون سری سازی با کُمِّدیا دِلّ آرته و کارهای آنتی فونال است ، مانند هاله لویا ۲ (۱۹۵۸)، برای پنج گروه ساز. دستاورد پربار او عبارت اند از یازده سِکوئِنتسا (سکانس ) (۱۹۵۸ـ۱۹۸۵) برای انواع تک خوان ها یا تک نوازها، سینفونیا (۱۹۶۸ـ۱۹۶۹) برای خوانندگان و ارکستر، فورماتسیونی (۱۹۸۷) برای ارکستر، و اپرای پادشاهی گوش می دهد (۱۹۸۴) . بریو در اونِلیا به دنیا آمد. پس از تعلیم گرفتن از جورجو گِدینی در میلان و لوئیجی دالاّ پیکّولا در امریکا، در ارتباط با اعضای جنبش پیشرو اروپایی مانند اشتوکهاوزِن، بولِز، و برونو مادِرنا قرار گرفت ؛ همراه با مادِرنا یک استودیوی الکترونیک ، با نام استودیو دی فونولوجیا موزیکاله (استودیوی صداشناسی موسیقایی )، را در رادیو میلان تأسیس کرد (۱۹۵۳ـ۱۹۶۰). از ۱۹۶۳ تا ۱۹۷۲ در امریکا اقامت داشت و در سال های ۱۹۶۵ـ۱۹۷۲ در مدرسۀ جولیارد نیویورک تدریس می کرد. هرچند تکنیک های آهنگ سازی او محکم و بی انعطافند، جلوۀ آن ها با نوعی بذله گویی و تصنع فراگیر تلطیف می شود. بریو از فعال ترین آهنگ سازان موسیقی الکترونیک است و در انستیتوی پژوهش و هماهنگی آکوستیک /موسیقی (ایرکام) با بولِز کار کرده است . همچنین از نت نویسی گرافیکی نیز استفاده کرد؛ بسیاری از آثار او، گسترۀ وسیعی از گزینش ها را برای اجراکننده بر جا می گذارند. بریو توجه خاصی به کشف امکانات زبان به شکل پیشرفته در اجرای موسیقی دارد.

پیشنهاد کاربران

بپرس