بریدن. [ ب ُ دَ / ب ُرْ ری دَ ] ( مص ) قطع کردن. ( آنندراج ).جدا کردن. ( ناظم الاطباء ). جدا کردن با آلتی برنده چون کارد و غیره. ( یادداشت دهخدا ). اًبتات. اًترار.اجتباب. اجتذاذ. اجتزاز. احتئمام. اخترام. اختزال. اختضام. اختمام. اًخناب. اًرباذ. اًطرار. اًطنان. اقتباب. اقتضاب. اقتطاط. امتشاق. امتشان. اهتباب. اهتبار. بَت . بَتر. بَتّة. بُلت. تَب . تَبتیک. تبتیل. تبضیع. تجذیم. تَجواب. تخذّم. تخزیع. تخضید. تَرّ. تُرور. تشریح. تعلیب. تخذّم. تفصیل. تقریص. تقضیب. تِقِطّاع. تقطیل. تقنیف. تَک . تکویف. تَلَهذم. تواشق. تَوذیم. جَث . جَدّ. جَدف. جَذّ. جَذر. جَذف. جَذم. جَرم. جَزر. جَزل. جَزلة. جَزم. جَلف. جَلم. جَمد. جَوب. جَیب. حَذّ. حَسم. حُسوم. خَذْعبة. خَذم. خَرم. خَزع. خَزل. خُسوف. خِصال. خَصل. خَضد. خَضم. خَلب. خَم . خَنْی. سَب . سَطر. سَلت. شَرح. شَرز. شَرص. شَرعَبة. شَرم. صَرم. صَرْی. صَیر. طَرّ. عَبل.عَضب. عَلب. غَربلة. غَرف. غَضر. غَلصَمة. فَترصة. فَخت. فَرص. فَرصَمة. فَصل. فَلذ. قَب . قَت . قَدّ.قَرش. قَرص. قَرصَبة. قَرصَمة. قَرض. قَرضَمة. قَرطَمة. قَصل. قَصلَمة. قَض . قَضب. قَطّ. قَطب. قَطع. قَطل. قَطم. قَلم. کَبع. کِداء. کَدش. کَرد. کَسف. کَند. کَیف. لَخم. لَقط. لَهذمة. مَتر. مَتک. مَرد. مَعل. مَقطَع. مَن . نَجْو. وَذر. هَب . هَبّة. هَدب.هَذب. هَذم. هَزبَرة. ( از منتهی الارب ) :
جعدمویانْت موی کنده همی
ببریده برون تو پستان.
رودکی.
ابوالمظفرشاه چغانیان که بریدبه تیز دشنه آزادگی گلوی سؤال.
منجیک.
به آهن نگه کن که برّید سنگ نرست آهن از سنگ بی آذرنگ.
ابوشکور.
به نشکرده ببْرید زن را گلوتفو بر چنین ناشکیبا تفو.
ابوشکور.
ای تن ار تو کارد باشی گوشت فربه بری چون شوی چون داسگاله خود نبری جزپیاز.
ابوالقاسم مهرانی.
نجستم بفرمانت آزرم خویش بریدم هم اندر زمان شرم خویش.
فردوسی.
جهاندار ببریدشان دست و پای هر آنرا که بد بر بدی رهنمای.
فردوسی.
ببرّم به شمشیر هندی برش به خاک اندرآرم ز بالا سرش.
فردوسی.
بیشتر بخوانید ...