بریتِن، بِنجامین (۱۹۱۳ـ۱۹۷۶)(Britten, Benjamin)
بریتِن، بِنجامین
آهنگ ساز انگلیسی . اغلب برای خوانندۀ انفرادی آهنگ می ساخت ، مانند نقش اول اپرای پیتر گرایمز (۱۹۴۵)، برمبنای شعرهایی از جورج کرَب که برای پیتر پیرز، همکار همیشگی اش خوانندۀ تنور، ساخته شده بود. ازجمله آثار فراوان اوست: راهنمای ارکستر برای جوانان (۱۹۴۶)، اپرای مجلسی تجاوز به لوکرِسیا (۱۹۴۶)، بیلی باد (۱۹۵۱)،رؤیای شب نیمۀ تابستان (شکسپیر؛ ۱۹۶۰)، و مرگ در ونیز(از توماس مان؛ ۱۹۷۳). پیانو را از هارولد ساموئل و آهنگ سازی را از فرانک بریج آموخت. بعدها، با کمک هزینۀ تحصیلی، در کالج سلطنتی موسیقی لندن زیر نظر آرتور بنجامین و جان ایرلند به تحصیل پرداخت . در سال های ۱۹۳۹ـ۱۹۴۲ در امریکا کار کرد، سپس به انگلستان برگشت و در خانۀ خود در آلدبِرا، سافُک، خود را وقف آهنگ سازی کرد و در ۱۹۴۸ همراه با پیرز جشنوارۀ سالانۀ موسیقی آن شهر را بنیاد گذاشت . اوراتوریوی او، رکویِم جنگ (۱۹۶۱)، ترکیبی از متن نیایشی با شعرهای ویلفرد اوئن، به مناسبت وقف مجدد کلیسای جامع کاوِنتریدر ۱۹۶۲ نوشته شد. نخستین اثر منتشرشدۀ بریتن یک سینفونیِتّا برای ارکستر مجلسی (۱۹۳۲) بود. در جشنواره های انجمن بین المللی موسیقی معاصردر سال های ۱۹۳۴، ۱۹۳۶، و ۱۹۳۸ برگزیده شد. در سال های ۱۹۳۵ـ۱۹۳۷ برای واحد فیلم جی پی او کار می کرد. نخستین موفقیت بین المللی او با اجرای واریاسیون هایی برمبنای تِمی از فرانک بریج، در جشنوارۀ سالزبورگ در ۱۹۳۷ به دست آمد. پس از آن نوبت به آثار متعددی رسید که جایگاه او را در مقام سرآمد آهنگ سازان انگلیسی دوران تثبیت کردند.
wikijoo: بریتن،_بنجامین_(۱۹۱۳ـ۱۹۷۶)