بِریتانیایِ رومی (Roman Britain)
بِریتانیایِ رومی
دورانی در تاریخ انگلستان از دو لشکرکشی یولیوس سزار در ۵۵ و ۵۴پ م تا آغاز قرن ۵م. ارتباط روم با انگلستان با لشکرکشی های سزار آغاز شد، اما تصرف عملی انگلستان تا پیش از ۴۳م صورت نگرفت. در دوران فرمانروایی امپراتور دومیتیانوس، آگریکولا، والی انگلستان، به اسکاتلند لشکر کشید. پس از چند تلاش ناموفق برای فتح اسکاتلند، سرانجام مرزهای شمالی در امتداد سالوی و تاین در نزدیکی دیوار هادریانوس تثبیت شد. روال رومی کردن انگلستان با ایجاد مستعمره نشین های رومی و دیگر مراکز بزرگ شهری آغاز شد. بزرگ ترین این شهرها کولچستر (کامولودونوم) بود، که معبد کلادیوس آسمانی در آن قرار داشت و شورش بودیکا نیز در این شهر برپا شد. شهرهای دیگری که رومی ها در انگلستان احداث کردند، عبارت اند از لندن، یورک، چستر، سنت آلبنز، لینکلن، گلاستر، و همچنین چشمه ساری در باث برای نیایش سولیس مینِروا، که ترکیبی از خدایان محلی و رومی بود. انگلستان به سرعت رومی شد. در شمال یورک آثار اندکی از تمدن رومی برجای مانده است. سه لژیون رومی در انگلستان مستقر بودند؛ یکی در کارلیئن، در ویلز جنوبی، دیگری در چستر، و سومی در یورک. افزون بر این نیروها، واحدهای کمکی نیز در نقاط مرزی، ازجمله ویلز و شمال انگلستان، به ویژه در امتداد دیوار هادریانوس، مستقر شده بودند. احداث شبکه ای از راه ها به روند توسعۀ انگلستان کمک کرد. هنوز این راه ها مسیر برخی از جاده های اصلی انگلستان را تشکیل می دهند. برخی از این راه ها عبارت اند از واتلینگ استریت، جادۀ لندن به راکستر (نزدیک شروزبری)؛ فاس وی، که به سمت جنوب امتداد دارد و از شهرهایی چون سایرن سستر عبور می کند؛ و ارمین استریت که از لندن به لینکلن و از آن جا تا یورک ادامه می یابد. رومی ها به سرعت به بهره برداری از منابع طبیعی انگلستان پرداختند؛ ازجمله استخراج سرب از معادن مندیپس و داربی شر و استخراج طلا از منطقۀ دولوکوتی، در ویلز. در خلال قرن ۴م انگلستان آماج حملات ساکسون ها، پیکت ها، و اسکاتلندی ها قرار گرفت. ارتش روم در ۴۰۷م از انگلستان خارج شد و امپراتور هونوریوس در نامۀ مشهوری از ساکنان این استان (انگلستان) خواست تا برای دفاع از سرزمین شان به خود تکیه کنند. با وجود این، رومی ها از ۴۱۷ تا ۴۲۷م و در حدود ۴۵۰م چندین بار به انگلستان لشکر کشیدند و بخش هایی از این سرزمین را اشغال کردند.
بِریتانیایِ رومی
دورانی در تاریخ انگلستان از دو لشکرکشی یولیوس سزار در ۵۵ و ۵۴پ م تا آغاز قرن ۵م. ارتباط روم با انگلستان با لشکرکشی های سزار آغاز شد، اما تصرف عملی انگلستان تا پیش از ۴۳م صورت نگرفت. در دوران فرمانروایی امپراتور دومیتیانوس، آگریکولا، والی انگلستان، به اسکاتلند لشکر کشید. پس از چند تلاش ناموفق برای فتح اسکاتلند، سرانجام مرزهای شمالی در امتداد سالوی و تاین در نزدیکی دیوار هادریانوس تثبیت شد. روال رومی کردن انگلستان با ایجاد مستعمره نشین های رومی و دیگر مراکز بزرگ شهری آغاز شد. بزرگ ترین این شهرها کولچستر (کامولودونوم) بود، که معبد کلادیوس آسمانی در آن قرار داشت و شورش بودیکا نیز در این شهر برپا شد. شهرهای دیگری که رومی ها در انگلستان احداث کردند، عبارت اند از لندن، یورک، چستر، سنت آلبنز، لینکلن، گلاستر، و همچنین چشمه ساری در باث برای نیایش سولیس مینِروا، که ترکیبی از خدایان محلی و رومی بود. انگلستان به سرعت رومی شد. در شمال یورک آثار اندکی از تمدن رومی برجای مانده است. سه لژیون رومی در انگلستان مستقر بودند؛ یکی در کارلیئن، در ویلز جنوبی، دیگری در چستر، و سومی در یورک. افزون بر این نیروها، واحدهای کمکی نیز در نقاط مرزی، ازجمله ویلز و شمال انگلستان، به ویژه در امتداد دیوار هادریانوس، مستقر شده بودند. احداث شبکه ای از راه ها به روند توسعۀ انگلستان کمک کرد. هنوز این راه ها مسیر برخی از جاده های اصلی انگلستان را تشکیل می دهند. برخی از این راه ها عبارت اند از واتلینگ استریت، جادۀ لندن به راکستر (نزدیک شروزبری)؛ فاس وی، که به سمت جنوب امتداد دارد و از شهرهایی چون سایرن سستر عبور می کند؛ و ارمین استریت که از لندن به لینکلن و از آن جا تا یورک ادامه می یابد. رومی ها به سرعت به بهره برداری از منابع طبیعی انگلستان پرداختند؛ ازجمله استخراج سرب از معادن مندیپس و داربی شر و استخراج طلا از منطقۀ دولوکوتی، در ویلز. در خلال قرن ۴م انگلستان آماج حملات ساکسون ها، پیکت ها، و اسکاتلندی ها قرار گرفت. ارتش روم در ۴۰۷م از انگلستان خارج شد و امپراتور هونوریوس در نامۀ مشهوری از ساکنان این استان (انگلستان) خواست تا برای دفاع از سرزمین شان به خود تکیه کنند. با وجود این، رومی ها از ۴۱۷ تا ۴۲۷م و در حدود ۴۵۰م چندین بار به انگلستان لشکر کشیدند و بخش هایی از این سرزمین را اشغال کردند.
wikijoo: بریتانیای_رومی