برگردان نشانی شبکه ( NAT = Network Address Translation ) ، در شبکه بندی رایانه ای، روشی است برای فرستادن و دریافت ترافیک شبکه از روش راهیاب که با بازنویسی IP سرچشمه یا IP سرانجام سروکار دارد و گاه نیز با port numberها یا شماره درگاه های TCP/UDP که بسته های IP از آن می گذرند، سروکار دارد.
می توان گفت هنگامی که چند رایانه از راه LAN با هم پیوند دارند و هر یک نشانی IP محلی دارند و می خواهند از راه یک رایانه که به شبکه اینترنت پیوند دارد ( WAN ) و نشانی IP جهانی دارد از اینترنت بهرمند شوند، از این روش بهره می برند.
چک سام ها ( هم IP و هم TCP ) نیز باید بازنویسی شوند تا تغییر و دگرگونی به کار بسته شود. بیش تر سیستم هایی که از NAT بهره می برند همین کار را برای توانا کردن چند میزبان بر روی شبکه پوشیده ( خصوصی ) انجام می دهند تا دسترسی به اینترنت از راه یک نشانی IP همگانی ( عمومی ) ممکن شود. بسیاری از administratorها یا سرپرست های شبکه، NAT را روشی آسان می دانند و بسیار از آن بهره می برند. به هر روی، NAT می تواند پیچیدگی هایی را دربارهٔ پیوند میان میزبان ها ( هاست ها ) ایجاد کند و نیز می تواند بر کارکرد اثر بگذارد.
NAT روشی است برای دستکاری IP آدرس ها در درون پروتکل تا بتوان آدرس ها را از یک شبکه تارتانی به شبکه تارتانی دیگر جفتبندی کرد. به این جفتبندی mapping می گویند. با این راه، بسته داده ها که به IP خواسته شده فرستاده می شود نخست دستکاری شده گویی که از آدرس دیگری فرستاده خواهد شد، سپس هنگامی که داده بازگشت داده می شود با این روش، بسته بازگشتی، دستکاری شده و به IP فرستنده راستین داده می شود. فرستنده های گوناگونی که هر یک کارت تارتانی ( Network card ) دارند، بسته داده خود را به یک کارت می فرستند که بر این روش استوار است؛ و این کارت همان است که داده ها را با نوشتن IP خود به همه جا می فرستد و بازمی گیرد.
برگردان نشانی درگاه ( PAT ) :
برگردان نشانی شبکه ( NAT ) :
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفمی توان گفت هنگامی که چند رایانه از راه LAN با هم پیوند دارند و هر یک نشانی IP محلی دارند و می خواهند از راه یک رایانه که به شبکه اینترنت پیوند دارد ( WAN ) و نشانی IP جهانی دارد از اینترنت بهرمند شوند، از این روش بهره می برند.
چک سام ها ( هم IP و هم TCP ) نیز باید بازنویسی شوند تا تغییر و دگرگونی به کار بسته شود. بیش تر سیستم هایی که از NAT بهره می برند همین کار را برای توانا کردن چند میزبان بر روی شبکه پوشیده ( خصوصی ) انجام می دهند تا دسترسی به اینترنت از راه یک نشانی IP همگانی ( عمومی ) ممکن شود. بسیاری از administratorها یا سرپرست های شبکه، NAT را روشی آسان می دانند و بسیار از آن بهره می برند. به هر روی، NAT می تواند پیچیدگی هایی را دربارهٔ پیوند میان میزبان ها ( هاست ها ) ایجاد کند و نیز می تواند بر کارکرد اثر بگذارد.
NAT روشی است برای دستکاری IP آدرس ها در درون پروتکل تا بتوان آدرس ها را از یک شبکه تارتانی به شبکه تارتانی دیگر جفتبندی کرد. به این جفتبندی mapping می گویند. با این راه، بسته داده ها که به IP خواسته شده فرستاده می شود نخست دستکاری شده گویی که از آدرس دیگری فرستاده خواهد شد، سپس هنگامی که داده بازگشت داده می شود با این روش، بسته بازگشتی، دستکاری شده و به IP فرستنده راستین داده می شود. فرستنده های گوناگونی که هر یک کارت تارتانی ( Network card ) دارند، بسته داده خود را به یک کارت می فرستند که بر این روش استوار است؛ و این کارت همان است که داده ها را با نوشتن IP خود به همه جا می فرستد و بازمی گیرد.
برگردان نشانی درگاه ( PAT ) :
برگردان نشانی شبکه ( NAT ) :
wiki: برگردان نشانی شبکه