برگ آلبان. بِرْگ، آلبان (۱۸۸۵ـ۱۹۳۵)(Berg, Alban)
بِرْگ، آلبان
آهنگ ساز اتریشی . زیرنظر آرنولد شونبرگ تحصیل کرد و نظام دوازده آوایی (نظام دودکافونی) ویژۀ خود را پروراند که از لحاظ سبک و احساس دارای گوناگونی بسیاری بود. دستاورد نسبتاً اندک او عبارت اند از دو اپرا ـ ووتسِک (۱۹۱۴ـ۱۹۲۰)، داستان اندوه باری از زندگی کارگری ، و لولوی ناتمام (۱۹۲۹ـ۱۹۳۵) ـ و موسیقی مجلسی حاوی اشاره های رمزگونه به نزدیکان. موسیقی او از لحاظ احساسی بسیار معنی دار ، و گاهی آشفته ساز، است اما می تواند تغزلی هم باشد، مانند کنسرتوی ویولن (۱۹۳۵). برگ از ۱۵ سالگی در موسیقی خودآموخته ، و از ۱۹۰۴ تا ۱۹۱۰ شاگرد شونبرگ بود. این آهنگ ساز نفوذ بسیاری بر او داشت ، و شاید اندازۀ آن را از گذر بِرگ از تونالیتۀ بسط یافتۀ آثار اولیه اش به آتونالیته و بعدها، سری سازی بتوان دریافت . شاخص استفادۀ او از فن سریالیسم این است که از ارجاع های تونال دوری نمی کند (مثلاً در کنسرتوی ویولن )؛ از این رو همواره تأثیرپذیر ترین عضو مکتب دوم وین می ماند. در ۱۹۱۱ با هلنه ناهوفسکی ازدواج کرد. نخستین اثر مهم او، کوآرتت زهی اپوس ، تاریخ همین سال را دارد. موسیقی برگ تا ۱۹۲۵ که ووتسِک به اجرا درآمد، فقط برای گروه کوچکی شناخته شده بود. کنسرتوی مجلسی و سوییت تغزلی ، که کمی بعد ساخته شدند، حاوی الگوهای قالبی پیچیده ، جورچین های معماگونۀ عددی ، و گریزها و ارجاعاتی به زندگی نامۀ شخصی است . برگ از دوستان آلما مالر بود و مرگ دختر او، مانون ، الهام بخش آخرین اثر تکمیل شده اش ، کنسرتوی ویولن شد. برگ این کنسرتو را، که «به خاطرۀ یک فرشته» تقدیم شده بود، به مثابۀ رکویِمی برای مانون نوشت ؛ بااین حال در تغزل گرایی تلخ و ناگوار این اثر، با نقل قول از کُرال بس است اثر باخ ، آخرین وصیت خود آهنگ ساز نیز دیده می شود. اپرای دوم او،لولو، در ۱۹۲۹ آغاز شد اما با مرگ او ناتمام ماند و تا ۱۹۷۹ به صو رت کامل ، روایت سه پرده ای ، به اجرا درنیامد.
بِرْگ، آلبان
آهنگ ساز اتریشی . زیرنظر آرنولد شونبرگ تحصیل کرد و نظام دوازده آوایی (نظام دودکافونی) ویژۀ خود را پروراند که از لحاظ سبک و احساس دارای گوناگونی بسیاری بود. دستاورد نسبتاً اندک او عبارت اند از دو اپرا ـ ووتسِک (۱۹۱۴ـ۱۹۲۰)، داستان اندوه باری از زندگی کارگری ، و لولوی ناتمام (۱۹۲۹ـ۱۹۳۵) ـ و موسیقی مجلسی حاوی اشاره های رمزگونه به نزدیکان. موسیقی او از لحاظ احساسی بسیار معنی دار ، و گاهی آشفته ساز، است اما می تواند تغزلی هم باشد، مانند کنسرتوی ویولن (۱۹۳۵). برگ از ۱۵ سالگی در موسیقی خودآموخته ، و از ۱۹۰۴ تا ۱۹۱۰ شاگرد شونبرگ بود. این آهنگ ساز نفوذ بسیاری بر او داشت ، و شاید اندازۀ آن را از گذر بِرگ از تونالیتۀ بسط یافتۀ آثار اولیه اش به آتونالیته و بعدها، سری سازی بتوان دریافت . شاخص استفادۀ او از فن سریالیسم این است که از ارجاع های تونال دوری نمی کند (مثلاً در کنسرتوی ویولن )؛ از این رو همواره تأثیرپذیر ترین عضو مکتب دوم وین می ماند. در ۱۹۱۱ با هلنه ناهوفسکی ازدواج کرد. نخستین اثر مهم او، کوآرتت زهی اپوس ، تاریخ همین سال را دارد. موسیقی برگ تا ۱۹۲۵ که ووتسِک به اجرا درآمد، فقط برای گروه کوچکی شناخته شده بود. کنسرتوی مجلسی و سوییت تغزلی ، که کمی بعد ساخته شدند، حاوی الگوهای قالبی پیچیده ، جورچین های معماگونۀ عددی ، و گریزها و ارجاعاتی به زندگی نامۀ شخصی است . برگ از دوستان آلما مالر بود و مرگ دختر او، مانون ، الهام بخش آخرین اثر تکمیل شده اش ، کنسرتوی ویولن شد. برگ این کنسرتو را، که «به خاطرۀ یک فرشته» تقدیم شده بود، به مثابۀ رکویِمی برای مانون نوشت ؛ بااین حال در تغزل گرایی تلخ و ناگوار این اثر، با نقل قول از کُرال بس است اثر باخ ، آخرین وصیت خود آهنگ ساز نیز دیده می شود. اپرای دوم او،لولو، در ۱۹۲۹ آغاز شد اما با مرگ او ناتمام ماند و تا ۱۹۷۹ به صو رت کامل ، روایت سه پرده ای ، به اجرا درنیامد.
wikijoo: برگ،_آلبان_(۱۸۸۵ـ۱۹۳۵)