برکه میان ده جویم یک آب انبار تاریخی مربوط به دورهٔ صفوی است که در بافت قدیم شهر جویم در مجاورت کاروانسرای صفی قلی قرار دارد. این اثر در تاریخ ۱۸ شهریور ۱۳۸۲ با شمارهٔ ثبت ۲۳۳۶۴ به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. [ ۱]
برکه میانده جویم، در عصر صفویه، مابین سال های ۱۰۸۵ لغایت ۱۰۹۵ هجری قمری، به سرمایه حاج صفی قلی بن پاسلار محمّد الجویمی کلانتر وقت جویم، بنا گردیده است.
محیط برکه ۴۷ متر، ارتفاع گنبد ۱۱/۵ متر، عمق آن ۲۰ متر و دارای چهار دهنه دو متری، در چهار جهت جغرافیایی می باشد. معروف است که بانی معادل مقدار سنگ استخراجی کارگران حفار برکه، به آنها ذرت می داده است. [ ۲]
نقبی به ارتفاع یک متر و طول یک کیلومتر آب شمال شهر جویم از محلی موسوم به گود بهارو به این برکه منتقل می کرده است.
این برکه، در مرکز شهر جویم، حدفاصل کاروانسرای صفی قلی و رضاقلی خان، واقع شده و احتیاج به رسیدگی و تعمیرات جزئی دارد. [ ۳]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفبرکه میانده جویم، در عصر صفویه، مابین سال های ۱۰۸۵ لغایت ۱۰۹۵ هجری قمری، به سرمایه حاج صفی قلی بن پاسلار محمّد الجویمی کلانتر وقت جویم، بنا گردیده است.
محیط برکه ۴۷ متر، ارتفاع گنبد ۱۱/۵ متر، عمق آن ۲۰ متر و دارای چهار دهنه دو متری، در چهار جهت جغرافیایی می باشد. معروف است که بانی معادل مقدار سنگ استخراجی کارگران حفار برکه، به آنها ذرت می داده است. [ ۲]
نقبی به ارتفاع یک متر و طول یک کیلومتر آب شمال شهر جویم از محلی موسوم به گود بهارو به این برکه منتقل می کرده است.
این برکه، در مرکز شهر جویم، حدفاصل کاروانسرای صفی قلی و رضاقلی خان، واقع شده و احتیاج به رسیدگی و تعمیرات جزئی دارد. [ ۳]
wiki: برکه میان ده جویم