برکه شیخ یک آب انبار تاریخی مربوط به دورهٔ قاجاریان است که در شهر بستک، استان هرمزگان قرار دارد. این اثر در تاریخ ۲۴ اسفند ۱۳۸۴ با شمارهٔ ثبت ۱۵۳۶۰ به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. برکه شیخ در ضلع شمالی خیابان شیخ عبدالرحمن خالدی قرار دارد.
... [مشاهده متن کامل]
آب انبار در شهرستان بستک مانند دیگر مناطق جنوب ایران مطمئن ترین و رایج ترین وسیله تأمین آب مشروب است یک اختلاف مهم آب انبارهای جنوب با آب انبارهای معمولی در سایر نقاط ایران در منبع آب است در سایر نقاط ایران آب قنات یا رودخانه و چاه را در آب انبار بدو منظور ذخیره یا تصفیه انبار می کنند، ولی در بستک مانند همه جنوب ایران آب باران را در آب انبار ذخیره می کنند و دومین اختلاف نیز این است که در آب انبارهای جنوب پله و شیر آب به شکل آب انبارهای دیگر مرسوم نیست که البته علت آن برای جلوگیری از اتلاف آب است.
ساختمان آب انبارهای منطقه بستک از سنگ و ساروج تشکیل یافته و بیرون آنها را معمولا هر چند سالی با گچ سفید می کنند عمق آبگیر آنها تا سطح زمین از ۴ متر تا ۱۲ متر و قطر آنها از ۶ متر تا ۲۰ متر دیده می شود که دارای سه دریچه است که از آنها برای برداشتن آب بوسیله سطل و طناب استفاده می کنند. همچنین هر برکه دارای یک تا سه دریچه مخصوص ورود آب باران می باشد. قسمت آبگیر برکه معمولاً به صورت استوانه با مقطع دایره ای است ولی گاهی اوقات با مقطع بیضی و یا مربع و مربع مستطیل می باشد به ندرت هم از دو مربع مستطیل که به صورت بعلاوه قرار گرفته اند ساخته می شود در هر حال سقف همه آنها مقطع نیم دایره ای دارد. مطلب اساسی و قابل توجه در ساختمان این برکه ها موقعیت آن است بدین معنی که باید در مسیر جریان آب باران قرار گیرد و به اصطلاح هر برکه ای دارای یک مَمَر و یا چند ممری است که آب باران آن حوالی را جمع آوری کرده و بداخل برکه هدایت می کند این ممرها مانند خود برکه ها وقف و جزو اراضی عمومی بوده و تغییر و هر نوع تصرف در آنها ممنوع است. برکه ها توسط اشخاص خیّر ساخته، تعمیر، لایروبی و نگهداری می شوند آب برکه ها نیز برای استفاده عموم وقف است.
... [مشاهده متن کامل]
آب انبار در شهرستان بستک مانند دیگر مناطق جنوب ایران مطمئن ترین و رایج ترین وسیله تأمین آب مشروب است یک اختلاف مهم آب انبارهای جنوب با آب انبارهای معمولی در سایر نقاط ایران در منبع آب است در سایر نقاط ایران آب قنات یا رودخانه و چاه را در آب انبار بدو منظور ذخیره یا تصفیه انبار می کنند، ولی در بستک مانند همه جنوب ایران آب باران را در آب انبار ذخیره می کنند و دومین اختلاف نیز این است که در آب انبارهای جنوب پله و شیر آب به شکل آب انبارهای دیگر مرسوم نیست که البته علت آن برای جلوگیری از اتلاف آب است.
ساختمان آب انبارهای منطقه بستک از سنگ و ساروج تشکیل یافته و بیرون آنها را معمولا هر چند سالی با گچ سفید می کنند عمق آبگیر آنها تا سطح زمین از ۴ متر تا ۱۲ متر و قطر آنها از ۶ متر تا ۲۰ متر دیده می شود که دارای سه دریچه است که از آنها برای برداشتن آب بوسیله سطل و طناب استفاده می کنند. همچنین هر برکه دارای یک تا سه دریچه مخصوص ورود آب باران می باشد. قسمت آبگیر برکه معمولاً به صورت استوانه با مقطع دایره ای است ولی گاهی اوقات با مقطع بیضی و یا مربع و مربع مستطیل می باشد به ندرت هم از دو مربع مستطیل که به صورت بعلاوه قرار گرفته اند ساخته می شود در هر حال سقف همه آنها مقطع نیم دایره ای دارد. مطلب اساسی و قابل توجه در ساختمان این برکه ها موقعیت آن است بدین معنی که باید در مسیر جریان آب باران قرار گیرد و به اصطلاح هر برکه ای دارای یک مَمَر و یا چند ممری است که آب باران آن حوالی را جمع آوری کرده و بداخل برکه هدایت می کند این ممرها مانند خود برکه ها وقف و جزو اراضی عمومی بوده و تغییر و هر نوع تصرف در آنها ممنوع است. برکه ها توسط اشخاص خیّر ساخته، تعمیر، لایروبی و نگهداری می شوند آب برکه ها نیز برای استفاده عموم وقف است.
