برکنار. [ ب َ ک َ / ک ِ ] ( ص مرکب ) بیک طرف و بیک سو. ( ناظم الاطباء ) : جهاندیده پیری ز ما برکنارز دور فلک لیل مویش نهار.سعدی.|| معزول. آزاد و رستگار. ( ناظم الاطباء ): تَمرّن ، تَمزّن ؛ برکنار بودن. مُنْکَص ، منکَّص ؛ برکنار شده و یکسو شده.عارِد؛ برکنار و یکسو شونده. ( از منتهی الارب ).