برکد. [ ب َ ک َ ] ( اِخ ) دیهی قدیم و بزرگ است و کندزی عظیم دارد و این را برکد علویان خوانند بدان سبب که امیر اسماعیل سامانی این دیه را خرید و وقف کرد دو دانگ به علویان و جعفریان و دو دانگ بر درویشان و دو دانگ بر ورثه خویش. ( تاریخ بخارای نرشخی ). و رجوع به الانساب سمعانی شود.
