برکت همدانی

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] بَرَکة (بَرَکَت ِ) هَمَدانی ، از عارفان و پیران طریقت در سده های ۵ -۶ق /۱۱-۱۲م و از استادان عین القضات همدانی (د ۵۲۵ق / ۱۱۳۱م ) می باشد.
عدم وابستگی و تعلق برکةهمدانی به سلسله و نظام خانقاهی خاصی ، و نیز امّی بودن و دور بودنش از پایگاه اصلی عرفان و تصوف آن عصر - یعنی خراسان - را می توان از عوامل ناشناخته ماندن او به شمار آورد. نام و نشان این شیخ پرجاذبه که بزرگانی چون عین القضات همدانی - و شاید شیخ احمد غزالی (د ۵۲۰ق /۱۱۲۶م ) - را به سلک ارادتمندان خود کشید، تنها در نامه های عین القضات آمده است . پس از آن در میان تذکره نویسان صوفیه تنها جامی در نفحات الانس برخی از مطالب عین القضات را نقل کرده است .
ولادت و سیر و سلوک عرفانی
عین القضات همدانی که از مریدان و تربیت یافتگان این شیخ امی بوده ، در نامه ها ی خود، گزارش های مختصر و پراکنده ای درباره او به دست داده است که بر آن اساس می توان به دورنمایی از زندگانی و شخصیت عرفانی او دست یافت . وی در یکی از نامه هایش - که به احتمال در فاصله سالهای ۵۲۱ تا ۵۲۲ ق نوشته شده - از سیر و سلوک عرفانی شیخ برکه تا ۸۰ سالگی او سخن به میان آورده است توجه به آن می توان ولادت او را در دهه ۴۴۰ق حدس زد. عین القضات در این نامه ضمن نقل حکایت دخترک بغدادی که «از خاطر خلق خبر می دهد»، گفته است که «شیخ برکت ... از آن سالکان بود که قبل العشرین بر امثال این مطلع شده بود... و تا ۸۰ سالگی سلوک کرد». بنابراین ، چنین به نظر می رسد که وی پیش از ۲۰ سالگی به تصوف روی آورده بوده است .
دستیابی به حکمت و معرفت
هر چند برکه امی بود و از علوم ظاهری بهره ای نداشت ، گویا پس از ده ها سال سلوک و طی مراحل به حکمت الهی و سرچشمه های اصیل معرفت دست یافته بود، تا آن جا که عین القضات او را «اهل القرآن » خوانده ، و گفته است : «من دانم که قرآن او داند درست ، و من نمی دانم الا بعضی از آن . و آن بعض هم نه از راه تفسیر و غیر آن بدانسته ام ، از راه خدمت او دانسته ام ».
تربیت سالکان
...

پیشنهاد کاربران

بپرس