برکت قران

[ویکی فقه] برکت قرآن (قرآن). برکت در أصل بَرْک به معنی سینه شتر میباشد، یعنی شتر سینه خود را به زمین زد، سپس این کلمه به معنی دوام و رشد آمده و برکت در اصطلاح یعنی استقرار خیر از سوی خداوند، در یک چیز. قرآن کتابی پرخیر و برکت می باشد؛ به این مهم در آیات متعددی از قرآن اشاره شده است.
قرآن، کتابی گرانقدر و با برکت می باشد؛ برخی آیات قرآن به این مسأله پرداخته و پرخیر و برکت بودن قرآن را گوشزد نموده است:وهـذا کتـب انزلنـه مبارک... «و این کتابی است که ما آن را نازل کردیم؛ کتابی است پربرکت، که آنچه را پیش از آن آمده، تصدیق می کند...». وهـذا کتـب انزلنـه مبارک... «و این کتابی است پر برکت، که ما (بر تو) نازل کردیم...». وهـذا ذکر مبارک انزلنـه... «و این (قرآن) ذکر مبارکی است که (بر شما) نازل کردیم؛ آیا شما آن را انکار می کنید؟!». تبـرک الذی نزل الفرقان علی عبده. «زوال ناپذیر و پر برکت است کسی که قرآن را بر بنده اش نازل کرد تا بیم دهنده جهانیان باشد». کتـب انزلنـه الیک مبـرک لیدبروا ءایـته... «این کتابی است پربرکت که بر تو نازل کرده ایم تا در آیات آن تدبر کنند و خردمندان متذکر شوند!».
معنای برکت قرآن
کلمه تبارک هم از همان ریشه برکت اشتقاق یافته، و معنایش ثبوت خیر است در هر چیزی که می گوییم مبارک است، چیزی که هست صیغه تبارک علاوه بر افاده معنای مزبور، - به طوری که گفته اند؛ - مبالغه در آن را نیز می رساند. و این صیغه تقریبا می توان گفت از کلماتی است که جز در مواردی نادر بر غیر خدا اطلاق نمی شود.