برکت الله بلگرامی

[ویکی فقه] برکت الله بِلگرامی، فرزند میر اویس حسنی واسطی فرزند میرعبدالجلیل بلگرامی، عارف و شاعر فارسی زبان شبه قاره هند است.
در ۱۰۷۰ در بلگرام متولد شد و در ۱۰ محرم ۱۱۴۲ در مارَهْرَه، در ایالت اوتارپرادش، وفات یافت و همان جا مدفون شد.
سیر و سلوک او
نخست با میرسید مربی، فرزند سید عبدالنبی، بیعت طریقت کرد، و سپس از لطف الله معروف به شاه لدها بلگرامی و فضل الله کالپَوی استفادة معنوی برد. پس از اخذ خلافت و اجازة ارشاد از آنان، در مارهره مرکز ارشاد دایر کرد و مردم اطراف و اکناف مرید او شدند. بلگرامی به فارسی و هندی شعر می سرود و تخلص او «عشقی» (درهندی: پیمی) بود.
آثار او
آثار فارسی او عبارت است از :
۱) مثنوی ریاض عشق؛ ۲) دیوان عشقی؛ ۳) رساله در حل معانی حقایق عرفانی؛ ۴) چهار انواع (۱۱۲۳)؛ در آداب سلوک؛ ۵) عوارف هندی، در تأویل عرفانیِ ضرب المثلهای هندی.
-