برکات خدا

[ویکی فقه] برکات خدا (قرآن). برکت به معنای ثبوت و پایداری خیر الهی در چیزی و رشد و افزایش است. برخی از آیات قرآن اشاره به جلوه هایی از برکات خدا دارد.
خورشید و ماه و برج های آسمان، جلوه هایی از برکت خداوند:تبـرک الذی جعل فی السماء بروجا وجعل فیها سرجا وقمرا منیرا. «جاودان و پربرکت است آن (خدایی) که در آسمان منزلگاه هایی برای ستارگان قرار داد؛ و در میان آن، چراغ روشن و ماه تابانی آفرید!».
برکت اسحاق و یعقوب
اسحاق و یعقوب علیهما السلام جلوه ای از برکت خداوند برای خاندان ابراهیم علیه السلام:وامراته قآئمة فضحکت فبشرنـها باسحـق ومن وراء اسحـق یعقوب• قالوا اتعجبین من امر الله رحمت الله وبرکـته علیکم اهل البیت... «و همسرش ایستاده بود، (از خوشحالی) خندید؛ پس او را بشارت به اسحاق، و بعد از او یعقوب دادیم.• گفتند: «آیا از فرمان خدا تعجب میکنی؟! این رحمت خدا و برکاتش بر شما خانواده است؛ چرا که او ستوده و والا است!».
برکت ایمان و تقوا
ایمان و تقوا، سبب بهره مندی از برکات الهی:ولو ان اهل القری ءامنوا واتقوا لفتحنا علیهم برکـت من السمآء والارض ولـکن کذبوا فاخذنـهم بما کانوا یکسبون. «و اگر اهل شهرها و آبادیها، ایمان می آوردند و تقوا پیشه می کردند، برکات آسمان و زمین را بر آنها می گشودیم؛ ولی (آنها حق را) تکذیب کردند؛ ما هم آنان را به کیفر اعمالشان مجازات کردیم».
برکت نبوت موسی
...