برچسب
/barCasb/
مترادف برچسب: اتیکت، انگ، نسبت ناروا
معنی انگلیسی:
لغت نامه دهخدا
فرهنگ فارسی
فرهنگ معین
فرهنگ عمید
۲. [مجاز] تهمت، نسبت ناروا.
فرهنگستان زبان و ادب
واژه نامه بختیاریکا
دانشنامه عمومی
شناس برگ[ ۱] یا برچسب، که به آن لِیبل ( به انگلیسی: label ) و اِتیکِت ( به فرانسوی: étiquette ) نیز می گویند، تکه ای از کاغذ، پلیمر، پارچه، فلز یا دیگر مواد است که به یک بسته بندی یا شیء می چسبانند. بر روی آن ممکن است یک راهنما یا اطلاعاتی خاص دربارهٔ فراورده، نشانی ها و مانند آن ها به نمایش درآمده باشد. شناس برگ ها ممکن است مستقیماً روی بسته بندی یا شیء چاپ شده باشند.
شناس برگ ها کاربردهای بسیاری دارند: شناسایی محصول، برچسب های نام، تبلیغ، هشدار، و دیگر موارد. [ ۲]
برچسب ها در موارد گوناگونی کاربرد دارند و به نوعی با زندگی ما آمیخته شده اند. از برچسب در صنایعی همچون پتروشیمی، مواد غذایی، نوشیدنی، پوشاک، حمل و نقل، لپ تاپ، تبلت و تلفن همراه استفاده می شود.
برچسب ها روی محصولات جزء ابتدایی ترین و مهم ترین قسمت های بسته بندی هستند. برچسب کالاها اطلاعات مهمی از قبیل: نحوهٔ استفاده، مواد سازندهٔ کالا، هشدارهای سلامتی، برند و نام تجاری شرکت و … را شامل می شوند. برچسب روی محصولات بر اساس کاربرد با هم متفاوت هستند، به عنوان مثال برچسب روی موتور خودروها یا برچسب VIN خودرو باید در برابر حرارت، روغن و آلودگی مقاومت بالایی داشته باشد یا برعکس برچسب یخچال فریزر باید پس از نصب و شروع استفاده به راحتی کنده شود.
صنعت پارچه و لباس هم از این قاعده مستثنی نیستند. انواع برچسب به صورت اتیکت روی لباس ها، مبلمان و … خورده اند و اطلاعاتی از قبیل نحوهٔ شست وشوی لباس، سایز لباس یا برند پوشاک را نمایش می دهند. برچسب منسوجات به راحتی قابل کپی برداری و تقلب است و برخلاف هولوگرام دارای امنیت زیادی نیست.
برچسب روی بسته های پستی، حاوی اطلاعات فرستنده، گیرنده و هر اطلاعات دیگری که ممکن است در حمل و نقل مفید باشد است. برچسب های پستی می توانند همچنین شامل اطلاعات حمل و نقلی یا بارکد مسیریاب باشند.
رول لیبل زن اتیکت قیمت زن
برچسب قیمت زن یا لیبل پشت چسبدار رول شده که همهٔ ما روی محصولات و لباس مشاهده کرده ایم.
کاغذی پشت چسبدار که مشخصات و بارکد محصولات روی آن چاپ و چسبانده می شود لیبل برچسب قیمت زن می باشند.
لیبل پشت چسبدار رول : لیبلی که به صورت رول و پشت سرهم در یک نوار پیچیده شده است.
برچسب قیمت یا اتیکت لیبل زن نوشته ای که روی محصولات مختلف اعم از کیسه ها، کارتون ها، شیشه های دارو، جعبه های کالا، یا کالای بازرگانی برای تعیین محتوا، وزن، مشخصات یا قیمت آنها چسبانده می شود.
شناس برگ ها کاربردهای بسیاری دارند: شناسایی محصول، برچسب های نام، تبلیغ، هشدار، و دیگر موارد. [ ۲]
برچسب ها در موارد گوناگونی کاربرد دارند و به نوعی با زندگی ما آمیخته شده اند. از برچسب در صنایعی همچون پتروشیمی، مواد غذایی، نوشیدنی، پوشاک، حمل و نقل، لپ تاپ، تبلت و تلفن همراه استفاده می شود.
برچسب ها روی محصولات جزء ابتدایی ترین و مهم ترین قسمت های بسته بندی هستند. برچسب کالاها اطلاعات مهمی از قبیل: نحوهٔ استفاده، مواد سازندهٔ کالا، هشدارهای سلامتی، برند و نام تجاری شرکت و … را شامل می شوند. برچسب روی محصولات بر اساس کاربرد با هم متفاوت هستند، به عنوان مثال برچسب روی موتور خودروها یا برچسب VIN خودرو باید در برابر حرارت، روغن و آلودگی مقاومت بالایی داشته باشد یا برعکس برچسب یخچال فریزر باید پس از نصب و شروع استفاده به راحتی کنده شود.
صنعت پارچه و لباس هم از این قاعده مستثنی نیستند. انواع برچسب به صورت اتیکت روی لباس ها، مبلمان و … خورده اند و اطلاعاتی از قبیل نحوهٔ شست وشوی لباس، سایز لباس یا برند پوشاک را نمایش می دهند. برچسب منسوجات به راحتی قابل کپی برداری و تقلب است و برخلاف هولوگرام دارای امنیت زیادی نیست.
برچسب روی بسته های پستی، حاوی اطلاعات فرستنده، گیرنده و هر اطلاعات دیگری که ممکن است در حمل و نقل مفید باشد است. برچسب های پستی می توانند همچنین شامل اطلاعات حمل و نقلی یا بارکد مسیریاب باشند.
رول لیبل زن اتیکت قیمت زن
برچسب قیمت زن یا لیبل پشت چسبدار رول شده که همهٔ ما روی محصولات و لباس مشاهده کرده ایم.
کاغذی پشت چسبدار که مشخصات و بارکد محصولات روی آن چاپ و چسبانده می شود لیبل برچسب قیمت زن می باشند.
لیبل پشت چسبدار رول : لیبلی که به صورت رول و پشت سرهم در یک نوار پیچیده شده است.
برچسب قیمت یا اتیکت لیبل زن نوشته ای که روی محصولات مختلف اعم از کیسه ها، کارتون ها، شیشه های دارو، جعبه های کالا، یا کالای بازرگانی برای تعیین محتوا، وزن، مشخصات یا قیمت آنها چسبانده می شود.
wiki: برچسب
برچسب (فراداده). تگ ( به انگلیسی: Tag ) در سیستم های اطلاعاتی، نوعی از فراداده و در واقع، اصطلاح یا کلیدواژه ای است که به بخشی از اطلاعات ( مانند آدرس یک وب سایت، یک تصویر دیجیتالی یا یک فایل کامپیوتر ) اختصاص داده می شود تا توضیحی اضافی به آن بیفزاید. این نوع فراداده اطلاعات اضافه ای برای یک موجودیت اطلاعاتی فراهم می کند و اجازه می دهد بتوان دوباره آن موجودیت را از طریق جستجو پیدا کرد. تگ ها معمولاً به طور غیررسمی و شخصی، توسط سازندهٔ آیتم یا بینندهٔ آن ( بستگی به سیستم دارد ) انتخاب و اختصاص داده می شوند.
اصطلاح تگ کردن با ظهور وب سایت های وب ۲٫۰ای رایج شد و یکی از ویژگی های مهم بسیاری از این وب سایتها به شمار می رود. البته اکنون بخشی از بعضی نرم افزارهای رایانه ای نیز محسوب می شود.
لیبل گذاری و تگ کردن برای انجام فعالیت هایی مثل کمک در طبقه بندی، مارک گذاری مالکیت، یادداشت کردن مرزها، و نمایش هویت آنلاین به کار می رود. همچنین ممکن است به شکل کلمات، تصاویر یا دیگر علائم شناسایی باشد. نمونهٔ مشابه از تگ ها در دنیای فیزیکی، برچسب زدن به اشیای یک موزه است. در سازمان دهی اطلاعات و اشیا، استفاده از کلیدواژه های متنی به عنوان بخشی از شناسایی و طبقه بندی کامپیوترهای خیلی قدیمی است. اگرچه، کامپیوتر مبتنی بر جستجو از کلیدواژه ها به عنوان راهی سریع برای جستجوی سوابق استفاده می کند، پایگاه داده های آنلاین و اینترنتی و سایت های جدید، آن ها را به عنوانی راهی برای کمک به کاربران در یافتن محتوا، به ناشران ارائه داد. در سال ۲۰۰۳، سایت bookmarking اجتماعی Delicious، راهی برای کاربران خود ایجاد کرد که به bookmarkهای خود تگ اضافه کنند ( به عنوان راهی برای یافتن آن ها در آینده ) ؛ همچنین Delicious نمایی قابل بررسی و جمع آوری شده از bookmarkهای تمام کاربران، با یک تگ مخصوص فراهم کرد. [ ۱]
Flickr به کاربرانش اجازه داد تگ های متنی خود را برای هر کدام از تصاویرشان جمع کنند ( با ایجاد فرادادهٔ انعطاف پذیر و آسان که تصاویر را بسیار قابل جستجو می کند ) . [ ۲] موفقیت Flickr[ ۳] و تأثیر عمومی سازی مفهوم تگ توسط Delicious، [ ۴] و دیگر وب سایت های اجتماعی نرم افزاری ( مانند YouTube, Technorati و Last. fm ) نیز در پیاده سازی تگ مؤثر بود. لیبل در جیمیل شبیه تگ است. وب سایت هایی که شامل تگ هستند، اغلب مجموعه ای از تگ ها را به عنوان توده های تگ ( tag clouds ) نمایش می دهند. تگ های یک کاربر هم برای این توده ها مفید هستند و هم برای اجتماع بزرگتری از کاربران وب سایت. تگ ها ممکن است از طبقه بندی نوع «پایین به بالا» باشند، نسبت به طبقه بندی سلسله مراتبی که «بالا به پایین» هستند. در سیستم های سنتی سلسله مراتبی ( علم رده بندی ) ، طراح، چند قانون برای استفاده از طبقه بندی وضع می کند، و تنها یک روش درست برای طبقه بندی هر آیتم وجود دارد. در سیستم تگ کردن، راه های نامحدودی برای طبقه بندی یک آیتم وجود دارد و هیچ انتخابی نیز «غلط» نیست. هر آیتم به جای تعلق به یک مجموعه، می تواند چندین تگ مختلف داشته باشد. بعضی محققان و برنامه های کاربردی با ترکیب ساختار سلسله مراتبی و «تخت» در تگ کردن، برای کمک به بازیابی اطلاعات آزمایش شده اند. [ ۵]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاصطلاح تگ کردن با ظهور وب سایت های وب ۲٫۰ای رایج شد و یکی از ویژگی های مهم بسیاری از این وب سایتها به شمار می رود. البته اکنون بخشی از بعضی نرم افزارهای رایانه ای نیز محسوب می شود.
لیبل گذاری و تگ کردن برای انجام فعالیت هایی مثل کمک در طبقه بندی، مارک گذاری مالکیت، یادداشت کردن مرزها، و نمایش هویت آنلاین به کار می رود. همچنین ممکن است به شکل کلمات، تصاویر یا دیگر علائم شناسایی باشد. نمونهٔ مشابه از تگ ها در دنیای فیزیکی، برچسب زدن به اشیای یک موزه است. در سازمان دهی اطلاعات و اشیا، استفاده از کلیدواژه های متنی به عنوان بخشی از شناسایی و طبقه بندی کامپیوترهای خیلی قدیمی است. اگرچه، کامپیوتر مبتنی بر جستجو از کلیدواژه ها به عنوان راهی سریع برای جستجوی سوابق استفاده می کند، پایگاه داده های آنلاین و اینترنتی و سایت های جدید، آن ها را به عنوانی راهی برای کمک به کاربران در یافتن محتوا، به ناشران ارائه داد. در سال ۲۰۰۳، سایت bookmarking اجتماعی Delicious، راهی برای کاربران خود ایجاد کرد که به bookmarkهای خود تگ اضافه کنند ( به عنوان راهی برای یافتن آن ها در آینده ) ؛ همچنین Delicious نمایی قابل بررسی و جمع آوری شده از bookmarkهای تمام کاربران، با یک تگ مخصوص فراهم کرد. [ ۱]
Flickr به کاربرانش اجازه داد تگ های متنی خود را برای هر کدام از تصاویرشان جمع کنند ( با ایجاد فرادادهٔ انعطاف پذیر و آسان که تصاویر را بسیار قابل جستجو می کند ) . [ ۲] موفقیت Flickr[ ۳] و تأثیر عمومی سازی مفهوم تگ توسط Delicious، [ ۴] و دیگر وب سایت های اجتماعی نرم افزاری ( مانند YouTube, Technorati و Last. fm ) نیز در پیاده سازی تگ مؤثر بود. لیبل در جیمیل شبیه تگ است. وب سایت هایی که شامل تگ هستند، اغلب مجموعه ای از تگ ها را به عنوان توده های تگ ( tag clouds ) نمایش می دهند. تگ های یک کاربر هم برای این توده ها مفید هستند و هم برای اجتماع بزرگتری از کاربران وب سایت. تگ ها ممکن است از طبقه بندی نوع «پایین به بالا» باشند، نسبت به طبقه بندی سلسله مراتبی که «بالا به پایین» هستند. در سیستم های سنتی سلسله مراتبی ( علم رده بندی ) ، طراح، چند قانون برای استفاده از طبقه بندی وضع می کند، و تنها یک روش درست برای طبقه بندی هر آیتم وجود دارد. در سیستم تگ کردن، راه های نامحدودی برای طبقه بندی یک آیتم وجود دارد و هیچ انتخابی نیز «غلط» نیست. هر آیتم به جای تعلق به یک مجموعه، می تواند چندین تگ مختلف داشته باشد. بعضی محققان و برنامه های کاربردی با ترکیب ساختار سلسله مراتبی و «تخت» در تگ کردن، برای کمک به بازیابی اطلاعات آزمایش شده اند. [ ۵]
wiki: برچسب (فراداده)
مترادف ها
حساب، نشان، نظیر، برچسب، تطبیق کردن، قرین، شمارش، علامت، اتیکت، چوب خط، شمارشگر، جای چوب خط
لقب، برچسب، علامت، اتیکت، متمم سند یا نوشته، تکه باریک، اصطلاح خاص
اگهی، برچسب، بلیط، ورقه
باندرول، نوار چسب، برچسب
باندرول، نوار چسب، برچسب
برچسب، سوش، علامت، پلاک، تهلیل، منگوله یا نوار، بند گردان سرود، مثال یا گفته مبتذل
فارسی به عربی
پیشنهاد کاربران
اتکت قیمت رولباس یک تولیدی.
برچسب تاریخ تولید و
انقضا روی شیشه های دارو
یا موادخوراکی. .
برچسب تاریخ تولید و
انقضا روی شیشه های دارو
یا موادخوراکی. .
لیبل. . . .
اتیکت، انگ، نسبت ناروا
( بد ) من گفتم بزچسب خالی نه چیز دیگه
لیبل
شناس برگ[۱] یا برچسب یا لیبل، تکه ای از کاغذ، پلیمر، پارچه، فلز یا دیگر مواد است که به یک بسته بندی یا شیء می چسبد و روی آن ممکن است یک راهنما، اطلاعاتی در مورد محصول، نشانی ها و . . . به نمایش در آمده باشد. شناس برگ ها ممکن است مستقیما روی بسته بندی یا شیء چاپ شده باشند.
... [مشاهده متن کامل]
شناس برگ ها کاربردهای بسیاری دارند: شناسایی محصول، برچسب های نام، تبلیغ، هشدار، و دیگر موارد. [۲]
منابع [ویرایش]
↑ شناس برگ واژه ی مصوب فرهنگستان زبان و ادب فارسی به جای Label در انگلیسی است. «جستجوی واژه های مصوب فرهنگستان». فرهنگستان زبان و ادب فارسی. بازبینی شده در ۱۶ اردیبهشت ۱۳۹۰.
↑ مشارکت کنندگان ویکی پدیا، «Label»، ویکی پدیای انگلیسی، دانشنامهٔ آزاد ( بازیابی در ۱۶ اردیبهشت ۱۳۹۰ ) .
رده های صفحه: بسته بندی نوشت افزار
قس انگلیسی
Ein Aufkleber ist üblicherweise ein Druckerzeugnis aus Papier oder Kunststoff, das auf einer Seite bedruckt, auf der anderen Seite mit einer Selbstklebefläche ausgestattet ist.
In der üblichen Form erfreuen sich Aufkleber besonderer Beliebtheit bei Kindern. Aufkleber können auch plakative Werbemittel sein. Es gibt auch Aufkleber mit politischen Motiven: sie werden oft auf Punk - Konzerten verkauft. Auch das Nationalitätszeichen eines Kraftfahrzeugs ist, wenn es nicht Bestandteil des amtlichen Kennzeichens ist, meist in Form eines Aufklebers ausgeführt. Oft sind Etiketten in Form eines Aufkleber ausgestaltet. Im Gegensatz zur Gummierung muss die Klebefläche nicht befeuchtet werden. Aufkleber existieren in sehr unterschiedlichen Formen.
Inhaltsverzeichnis [Anzeigen]
Klebeetikett [Bearbeiten]
Ein Klebeetikett in verschiedensten Materialien fungiert als Informationsträger oder Werbeträger. Je nach Anwendung ist die Zusammensetzung des Klebeetikettes unterschiedlich. Das Klebeetikett besteht aus dem Obermaterial, dem Klebstoff, einer Silikonschicht und im ursprünglichen Zustand des selbstklebenden Etiketts dem Trägermaterial meist Papier oder Karton, auf dem es zur Verfügung steht.
Verwendungszwecke für Klebeetiketten sind Preisschilder und Strichcodes auf Waren, Heft - und Buchetiketten in der Schule zur Kennzeichnung des Besitzers, Etiketten auf Verpackungen aus Glas oder Metall ( im kommerziellen wie im privaten Bereich ) , Merkzettel zur Kennzeichnung aller denkbaren Gegenstände oder zur Dekoration derselben.
Materialien für Klebeetiketten können sein:
Papier ( ungestrichen, matt gestrichen, glanz gestrichen ( einfacher Maschinenstrich ) , gussgestrichen )
Kunststoff ( PE, PP, PVC, PET )
Spezialmaterialien ( Tyvek ) , Polyolefine )
Möglichkeiten der Bestückung mit Information:
Thermodirekt ( thermosensitive Schicht im Material die bei Erwärmung die Farbe ändert. In der Regel Schwarz aber auch Rot, Blau und Schwarz/Rot und Blau/Rot verfügbar )
Thermotransfer ( Farbmaterial wird durch Erwärmung auf die Oberfläche übertragen )
Je nach Konstellation kann das Farbmaterial auch in die Oberfläche „eingebrannt“ werden. Druckverfahren für Etiketten sind: Fotosatz, Digitaldruck, Offsetdruck, Siebdruck, Flexodruck.
Folgende Klebstofftypen sind definiert: Gummi/Harz, Synthese Kautschuk, Silikon/Kautschuk/Harz und Akrylat. Bei Klebeetiketten kommen hauptsächlich synthetische Kautschuk - und Akrylat - Klebstoffe zum Einsatz.
Paketaufkleber [Bearbeiten]
Paketaufkleber
Ein Paketaufkleber leitet ein Packstück vom Absender zum Empfänger. Es muss mindestens die Zustellanschrift des Empfängers sowie die Absenderadresse aufgedruckt sein. Der Aufkleber wird aus Kostengründen fast nur im Thermodirektdruck - Verfahren erstellt. Der Klebstoff und das Thermopapier sollen so beschaffen sein, dass der Aufkleber beim Abziehen vom Packstück zerstört wird.
Zusätzlich werden häufig folgende Daten aufgedruckt:
Datum
Gewicht
Anzahl Packstücke ( Paket X von Y )
Paketnummer / Identcode als Barcode und Klartext ( siehe auch NVE )
Routerbarcode ( s ) / Leitcode
Routungsinformation
Frankatur
Serviceart ( im Beispiel Schnelldienst 24Std )
Bemerkung ( z. B. bitte nicht werfen )
Sticker [Bearbeiten]
Beklebtes Fenster
Werbesticker der Schneider Computer Division aus den 1990ern
Der Begriff Sticker ( von englisch sticker = Aufkleber ) bezeichnet einen kleinen Aufkleber, auf dessen Vorderseite ein Emblem in Form von Symbolen und/oder Motiven gemalt, gezeichnet oder gedruckt werden.
Von Zeit zu Zeit sind unter Kindern Stickeralben, also Sammelalben für Sticker analog zu den Poesiealben sehr beliebt.
In der Streetartszene wird Sticker auch als Variante des Graffiti angesehen, bei der statt mit der Sprühflasche mit Aufklebern gearbeitet wird. Diese werden möglichst in der ganzen Stadt verklebt, an möglichst auffälligen Orten. Teilweise werden sogar großformatige Plakate geklebt, siehe Stickerkunst.
Bapperl [Bearbeiten]
Ein Bapperl ist im engeren Sinn ein Aufkleber, ggf. auch ein Anstecker bzw. Sticker. Der Begriff ist ein Dialektausdruck aus dem bayerischen Sprachraum.
Heutzutage wird de . . .
... [مشاهده متن کامل]
شناس برگ ها کاربردهای بسیاری دارند: شناسایی محصول، برچسب های نام، تبلیغ، هشدار، و دیگر موارد. [۲]
منابع [ویرایش]
↑ شناس برگ واژه ی مصوب فرهنگستان زبان و ادب فارسی به جای Label در انگلیسی است. «جستجوی واژه های مصوب فرهنگستان». فرهنگستان زبان و ادب فارسی. بازبینی شده در ۱۶ اردیبهشت ۱۳۹۰.
↑ مشارکت کنندگان ویکی پدیا، «Label»، ویکی پدیای انگلیسی، دانشنامهٔ آزاد ( بازیابی در ۱۶ اردیبهشت ۱۳۹۰ ) .
رده های صفحه: بسته بندی نوشت افزار
قس انگلیسی
Ein Aufkleber ist üblicherweise ein Druckerzeugnis aus Papier oder Kunststoff, das auf einer Seite bedruckt, auf der anderen Seite mit einer Selbstklebefläche ausgestattet ist.
In der üblichen Form erfreuen sich Aufkleber besonderer Beliebtheit bei Kindern. Aufkleber können auch plakative Werbemittel sein. Es gibt auch Aufkleber mit politischen Motiven: sie werden oft auf Punk - Konzerten verkauft. Auch das Nationalitätszeichen eines Kraftfahrzeugs ist, wenn es nicht Bestandteil des amtlichen Kennzeichens ist, meist in Form eines Aufklebers ausgeführt. Oft sind Etiketten in Form eines Aufkleber ausgestaltet. Im Gegensatz zur Gummierung muss die Klebefläche nicht befeuchtet werden. Aufkleber existieren in sehr unterschiedlichen Formen.
Ein Klebeetikett in verschiedensten Materialien fungiert als Informationsträger oder Werbeträger. Je nach Anwendung ist die Zusammensetzung des Klebeetikettes unterschiedlich. Das Klebeetikett besteht aus dem Obermaterial, dem Klebstoff, einer Silikonschicht und im ursprünglichen Zustand des selbstklebenden Etiketts dem Trägermaterial meist Papier oder Karton, auf dem es zur Verfügung steht.
Verwendungszwecke für Klebeetiketten sind Preisschilder und Strichcodes auf Waren, Heft - und Buchetiketten in der Schule zur Kennzeichnung des Besitzers, Etiketten auf Verpackungen aus Glas oder Metall ( im kommerziellen wie im privaten Bereich ) , Merkzettel zur Kennzeichnung aller denkbaren Gegenstände oder zur Dekoration derselben.
Materialien für Klebeetiketten können sein:
Möglichkeiten der Bestückung mit Information:
Thermodirekt ( thermosensitive Schicht im Material die bei Erwärmung die Farbe ändert. In der Regel Schwarz aber auch Rot, Blau und Schwarz/Rot und Blau/Rot verfügbar )
Thermotransfer ( Farbmaterial wird durch Erwärmung auf die Oberfläche übertragen )
Je nach Konstellation kann das Farbmaterial auch in die Oberfläche „eingebrannt“ werden. Druckverfahren für Etiketten sind: Fotosatz, Digitaldruck, Offsetdruck, Siebdruck, Flexodruck.
Folgende Klebstofftypen sind definiert: Gummi/Harz, Synthese Kautschuk, Silikon/Kautschuk/Harz und Akrylat. Bei Klebeetiketten kommen hauptsächlich synthetische Kautschuk - und Akrylat - Klebstoffe zum Einsatz.
Ein Paketaufkleber leitet ein Packstück vom Absender zum Empfänger. Es muss mindestens die Zustellanschrift des Empfängers sowie die Absenderadresse aufgedruckt sein. Der Aufkleber wird aus Kostengründen fast nur im Thermodirektdruck - Verfahren erstellt. Der Klebstoff und das Thermopapier sollen so beschaffen sein, dass der Aufkleber beim Abziehen vom Packstück zerstört wird.
Zusätzlich werden häufig folgende Daten aufgedruckt:
Anzahl Packstücke ( Paket X von Y )
Von Zeit zu Zeit sind unter Kindern Stickeralben, also Sammelalben für Sticker analog zu den Poesiealben sehr beliebt.
In der Streetartszene wird Sticker auch als Variante des Graffiti angesehen, bei der statt mit der Sprühflasche mit Aufklebern gearbeitet wird. Diese werden möglichst in der ganzen Stadt verklebt, an möglichst auffälligen Orten. Teilweise werden sogar großformatige Plakate geklebt, siehe Stickerkunst.