بروکهاوس برترام

بِروکْهاوس، بِرْتْرام (۱۹۱۸ـ۲۰۰۳)(Brockhouse, Bertram)فیزیک دان کانادایی. با کلیفورد شول، روش پراش نوترون را برای مطالعۀ ساختار و خواص ماده پدید آورد. بروکهاوس سنجش افزار مبتکرانه ای طراحی کرد که به کمک آن انرژی نوترون های پراکنده شده از مواد مختلف ثبت می شود. به سبب پدیدآوردن روش پراکندگی نوترون، که منجربه پیشرفت هایی در فناوری نیمه رسانا شد، به جایزۀ نوبل فیزیک ۱۹۹۴ دست یافت. در لتبریج آلبرتا زاده شد، ولی از ۱۹۳۵ تا ۱۹۳۸ با خانواده در شیکاگو در ایالات متحدۀ امریکا زندگی کرد. بعد از جنگ جهانی دوم، به دانشگاه بریتیش کلمبیا رفت و در آن جا فیزیک و ریاضی خواند. برای تکمیل مطالعاتش، به دانشگاه تورنتو رفت. در ۱۹۵۰، در مقام پژوهشگر در آزمایشگاه هسته ای چاک ریوِر در اونتاریو، مشغول کار شد. در ۱۹۶۲، استاد فیزیک دانشگاه مک مستر، در همیلتونِاونتاریو، شد. پیش از ۱۹۵۰، همۀ رآکتورهای هسته ای را فقط برای یک هدف به کار می بردند: تولید نخستین بمب اتمی. هنگامی که رآکتورهای هسته ای را در خارج از قلمرو تلاش های جنگی و برای هدف هایی غیر از شکافتن هسته های اتمی به کار بردند، پژوهشگران خود را با دستگاه جدید مهمی روبه رو دیدند. بروکهاوس و دیگران سعی کردند از همۀ مزیت های این دستگاه جدید بهره گیری کنند. بررسی های او با این موضوع آغاز شد که انرژی نوترون های تولید شده در رآکتورهای هسته ای چاک ریور، پس از عبور از ماده چگونه تغییر می کند. نتایج اولین آزمایش های پراکندگی نوترون در ۱۹۵۱ چاپ و منتشر شد. در ۱۹۵۶، بروکهاوس نخستین طیف سنج سه محورۀ نوترونی را ساخت. این سنجش افزار کیفیت نتایج آزمایش های پراکندگی را بسیار بهتر کرد. بروکهاوس توانست بسامد ارتعاش های اتمی را در جامدات اندازه گیری کند و بدین ترتیب، به وجود نیروهای بین اتمی پی ببرد. او چندی بعد، آزمایش های مشابهی را درپیش گرفت تا خواص مغناطیسی اتم ها را نیز دریابد.