برون دمیدن. [ ب ِ / ب ُ دَ دَ ] ( مص مرکب ) بیرون دمیدن. خارج شدن. رُستن : از ابر نوبهار چو باران فروچکیدچندین هزار لاله ز خارا برون دمید.منوچهری.
برون دمیدن ؛ برتراویدن. تراوش کردن. ترشح نمودن. تراویدن :هر کجا گرم گشت با خوی اورادمردی برون دمد ز مسام. فرخی.+ عکس و لینک