برومندی

/borumandi/

معنی انگلیسی:
maturity, youth

لغت نامه دهخدا

برومندی. [ ب َ م َ ] ( حامص مرکب ) برومند بودن. باروری. بارداری :
میوه دارانش از برومندی
کرده با خاک سجده پیوندی.
نظامی.
|| برخورداری و کامیابی. ( ناظم الاطباء ) :
درین گفتن ز دولت یاریت باد
برومندی و برخورداریت باد.
نظامی.
بگفتن تو دادی تنومندیم
تو ده زآنچه کشتم برومندیم.
نظامی.

برومندی. [ ب َ ] ( حامص مرکب ) آبرومندی. ( فرهنگ فارسی معین ). رجوع به آبرومندی شود.

فرهنگ فارسی

آبرومندی

فرهنگ معین

( ~. ) (اِمص . ) ۱ - بارداری ، ثمر داشتن . ۲ - تمتع .

فرهنگ عمید

برومند بودن.
برون
* برون تو: (حرف اضافه + ضمیر ) [قدیمی]

پیشنهاد کاربران

بپرس