بِرودی، بِنْجامین (۱۷۸۳ـ۱۸۶۲)(Brodie, Benjamin)
جرّاح انگلیسی. در ۱۸۱۴، برای نخستین بار اقدام به درمان جراحی سیاه رگ های واریسی کرد. او با درمان های محافظه کارانه از تعداد موارد قطع عضو کاست، التهاب سر درشت نی (آبسه برودی) را توصیف، و احتمالاً اولین توصیف لنگیدن متناوب (درد ساق پا به علت نرسیدن خون کافی) را عرضه کرد. همچنین، برای نخستین بار عمل زیر جلدی را صورت داد. معروف ترین پژوهش های او در زمینۀ تأثیر دستگاه عصبی بر حرارت بدن بودند که راه را برای تحقیقات مشابه دیگر فیزیولوژیست ها هموار کردند. کتاب بیماری های مفاصل (۱۸۱۸) و مقاله های پزشکی متعددی نوشت که با زندگی نامۀ خودنوشت او در مجموعه آثار (۱۸۶۵) او چاپ شده اند. برودی در ویلتشر زاده شد و در بیمارستان سنت جورج لندن درس خواند. در همین مرکز، جرّاح کمکی (۱۸۰۸) و جرّاح (۱۸۲۲) شد. در ۱۸۱۰، به عضویت انجمن سلطنتی درآمد و در ۱۸۱۱، نشان کاپلی را دریافت کرد. در ۱۸۵۸ به ریاست انجمن رسید. رئیس انجمن سلطنتی جراحان (۱۸۴۴)، و نخستین رئیس شورای عمومی طب(۱۸۵۸)، همچنین جرّاح ویلیام چهارم و ملکۀ ویکتوریا بود.
جرّاح انگلیسی. در ۱۸۱۴، برای نخستین بار اقدام به درمان جراحی سیاه رگ های واریسی کرد. او با درمان های محافظه کارانه از تعداد موارد قطع عضو کاست، التهاب سر درشت نی (آبسه برودی) را توصیف، و احتمالاً اولین توصیف لنگیدن متناوب (درد ساق پا به علت نرسیدن خون کافی) را عرضه کرد. همچنین، برای نخستین بار عمل زیر جلدی را صورت داد. معروف ترین پژوهش های او در زمینۀ تأثیر دستگاه عصبی بر حرارت بدن بودند که راه را برای تحقیقات مشابه دیگر فیزیولوژیست ها هموار کردند. کتاب بیماری های مفاصل (۱۸۱۸) و مقاله های پزشکی متعددی نوشت که با زندگی نامۀ خودنوشت او در مجموعه آثار (۱۸۶۵) او چاپ شده اند. برودی در ویلتشر زاده شد و در بیمارستان سنت جورج لندن درس خواند. در همین مرکز، جرّاح کمکی (۱۸۰۸) و جرّاح (۱۸۲۲) شد. در ۱۸۱۰، به عضویت انجمن سلطنتی درآمد و در ۱۸۱۱، نشان کاپلی را دریافت کرد. در ۱۸۵۸ به ریاست انجمن رسید. رئیس انجمن سلطنتی جراحان (۱۸۴۴)، و نخستین رئیس شورای عمومی طب(۱۸۵۸)، همچنین جرّاح ویلیام چهارم و ملکۀ ویکتوریا بود.
wikijoo: برودی،_بنجامین_(۱۷۸۳ـ۱۸۶۲)