بروجردی منیرالدین

[ویکی نور] «شیخ منیر الدین بروجردی» نوه دختری میرزای قمی، در 21 رجب 1269ق، برابر با 11 اردیبهشت 1232ش، در شهر بروجرد متولد شد.
بعد از اینکه مقدمات علوم را در بروجرد به پایان رسانید، عازم اصفهان شد. پس از فراغت از سطوح، فقه و اصول را از محضر آیت الله شیخ محمد باقر اصفهانی مسجدشاهی بهرمند گردید. سپس به عتبات عالیات عزیمت کرد و در شهر سامرا فقه و اصول را از محضر آیت الله میرزا محمد حسن شیرازی کسب فیض نمود. پس از مدتی به اصفهان مراجعه فرمود و با کمال عزت، احترام، اقتدار و نفوذ بین مردم زیست. ایشان در مسجد ایلچی نماز جماعت برپا می نمود و در منزل خود، مشغول تدریس علوم اسلامی گردید.
وی در اصفهان حوزه درس مهمی در فقه، اصول و رجال داشت و شاگردان زیادی پرورش داد که برخی از آنان به مقام علمی برجسته ای رسیدند و نظر به این که خود ایشان از شیخ محمد باقر اصفهانی مسجدشاهی، سید محمد باقر خوانساری، سید محمد هاشم چهارسوقی خوانساری و شیخ زین العابدین مازندرانی اجازه های روایتی داشت، به برخی از علما نیز اجاره روایت داد که از آن جمله هستند: 1- سید احمد صفایی خوانساری،2- شیخ مرتضی حجت فرزند شیخ جمال الدین اصفهانی مسجدشاهی، 3- شیخ محمد باقر ایمانی اصفهانی، 4- شیخ محمد علی فرزند زین العابدین یزدی، 5- سید فخر الدین قمی (سیدی)، 6- سید محمد بحرالعلوم قزوینی، 7- شیخ ابوالقاسم قمی، 8- میرزا محمود روضاتی اصفهانی.
شایان ذکر است که وی دارای کتابخانه مفصل و بی نظیری در اصفهان بود و پس از ارتحال وی، به فرزندش شیخ اسماعیل منتقل شد که با رحلت شیخ اسماعیل، کتابخانه نیز متفرق گردیده و از بین رفت.
ایشان پس از عمری پربرکت و خدمت به مذهب تشیع، سرانجام در ظهر روز دوشنبه 14 ربیع الثانی 1342ق، در سن 73 سالگی، در شهر اصفهان دار فانی را وداع گفت. پیکرش پس از تجلیل فراوان در قبرستان تخت فولاد تکیه ملک به خاک سپرده شد.
1- المحاکمات بین القوانین و الاصول