برو ارول والتون

ارول برو
بَرو، اِرول والْتون (۱۹۲۰ـ۱۹۸۷)(Barrow, Errol Walton)
سیاستمدار میانه رو چپ، زادۀ باربادوس و نخست وزیر آن کشور (۱۹۶۱ـ۱۹۷۶؛ ۱۹۸۶ـ۱۹۸۷)، و یکی از دو بنیادگذار حزب دموکراتیک کارگر در ۱۹۵۵ بود. در ۱۹۵۸ به ریاست حزب برگزیده شد، و حزب را درپی استقلال در ۱۹۶۱ به قدرت رساند. در ۱۹۷۶ از حزب کارگران باربادوس به رهبری تام آدامز شکست خورد اما در ۱۹۸۶ بار دیگر به قدرت رسید. برو که از منتقدان مداخلۀ نظامی امریکا در گرانادا (۱۹۸۳) بود، بر شرکت باربادوس در نظام امنیتی منطقه ای تحت حمایت امریکا نظارت داشت. پس از مرگ او، ارسکین لوید سندیفورد رهبر حزب دموکراتیک کارگر و نخست وزیر شد. برو پس از خدمت در نیروی هوایی سلطنتی انگلیس (۱۹۴۰ـ۱۹۴۷) در دانشگاه لندن و لینکلنز این تحصیل کرد. پس از بازگشت به باربادوس در حزب کارگر باربادوس، به رهبری گرانتلی آدامز به فعالیت پرداخت و در ۱۹۵۱ به نمایندگی مجلس شورا انتخاب شد.