برهوتی

لغت نامه دهخدا

برهوتی. [ ب َ رَ ] ( اِخ ) کلیب بن اسد ( سعد ) بن کلیب برهوتی ، صحابی و از شاعران حضرموت بود. او چون اسلام آورد با ارمغانی از مادر خود بر پیغمبر وارد شد و آن جامه ای از بافته های مادرش بودو قصیده ای با مطلع زیر برای وی سرایید :
من وشز برهوت تهوی بی عذافرة
الیک یا خیر من یحفی و ینتعل.
رسول ( ص ) برای خوش آیند او دست خویش بر صورت وی کشید و این از افتخارات بنی کلیب گشت. برهوتی در حدود سال 43 هَ. ق. در شهر خود درگذشت. ( از الاعلام زرکلی ج 6 ص 90 از تاریخ الشعراء الحضرمیین و الاصابة ).

پیشنهاد کاربران

بپرس